Στη πέτρα να χαράξω

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου. Σκέφτομαι ότι τούτες οι γραφές, καλές η κακές, ( αδιάφορο ) είναι πάντα ένα ψυχογράφημα, που δεν με ενοχλεί γιατί μιλάει με την αλήθεια κι` ούτε έχω κάτι να το κρύψω! αντιθέτως, είναι εξομολογήσεις που με βοηθούν πάρα πολύ. Ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ν`ανέβαινα σ` ένα βουνό
στο κόσμο να φωνάξω
ότι με πνίγει και πονώ
κι` όσο θέλω να κλάψω.

Ρουμάνια να`χω συντροφιά
αγρίμια να`χω φίλους
να`χω γυαλιστερά σπαθιά.
Να τριγυρνώ στους ήλιους.

Με αετούς να κατοικώ
και να μιλώ στους γερανούς
ελεύθερη να τραγουδώ
θύμησες και καημούς.

Να μην μου λείπει, η αγάπη
στις μαγικές ψηλές κορφές
και να σκορπώ το δάκρυ.
Σε σκήτες και σπηλιές.

Την πέτρα, να`χω μαξιλάρι
ένα κρινάκι θαλασσί
για ν` αγκαλιάζω το φεγγάρι
και φίλο μου, ένα σκυλί.

Να κοιτώ την αυγή, τ` ανθρωπινά
τ` ανθρωπινά, τα πάθη
να ζήσω χίλια δειλινά ..
ροδόσταμο κι` αγκάθι.

Την ευτυχία να φωνάζω
σαν κελαιδούνε τα πουλιά.
Σ` άνθρωπο να μην μοιάζω!
μες στην κορφή, επτά βιολιά.

Θα παίζουν, σούρουπο κι Αυγή
για να`χω ,ρόδια! χρώματα.
Κι` απ` των ανθρώπων, τη πληγή!!
Δεν θέλω δικαιώματα!!

Να έφτανα θεέ μου, σε κορυφές.
Μακριά από τούτη σκόνη!
Παρέα να`χω δυο γραφές!
Να λέω ξημερώνει!

Ξημερώνει!! σε μια σκήτη!
Με ελευθερίας γλώσσα!
Για το ταπεινό σπουργίτι!
Να ψηλώνει, όπως πρώτα!

Στης αλήθειας το στρατί
θα γκρέμιζα τους τοίχους
δική μου να`χω μια γιορτή
με πένα και δυο στίχους.

Θυμάρι κι` άγρια μέντα
να κόψω για να ζήσω
κι` ούτε θα πω κουβέντα!!!
σαν φύγω και κινήσω ..

Σύρματα, δεν με κρατούν
έχω χωματένια σκάλα!
κι` αν τα δάκρυα κυλούν
Δεν θα ειν για τα μεγάλα.

Στις πιο ψηλές τις κορυφές
μ` ανασαιμιά, θα το φωνάξω.
Και της ψυχής υπογραφές!
Στη πέτρα θα χαράξω.

9-8-2019
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-08-2019