Τα κατεχόμενα, οι κτήσεις και οι αποικίες Δημιουργός: kin, Γιωργος Ουδέν σχόλιον! Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Είναι είκοσι χρονών,
σκούρος, το χρώμα της φυλής του,
μα μπορεί να είναι και η καπνιά της μάχης...
Στο ένα χέρι το ΑΚ-47,
στο άλλο ο μηχανισμός πυροδότησης...
Φαίνεται στα μάτια του...
Σύντομα κάποιοι θα μετακομίσουν για τον Άδη...
Κι άσχετα από το αν συμφωνώ η όχι,
σίγουρα μπορώ να δώ το πώς έφτασε μέχρι εδώ...
Όλα ξεκίνησαν τότε που δεν θυμάται,
τότε που έχασε όλη του την οικογένεια σε ένα βομβαρδισμό.
Η συνέχεια σε ένα ορφανοτροφείο,
ακολούθησε ο επόμενος βομβαρδισμός,
κι εκείνος έτυχε, να μην είναι ένα απο τα νεκρά πεντάχρονα...
Η επόμενη πράξη,
περιλαμβάνει τον βιασμό της δωδεκάχρονης αδερφής του,
μπρός στα μάτια του, με εκείνον να κοιτά...
Στα δεκατρία του είχε ήδη το δικό του ΑΚ-47,
ήταν ήδη στρατευμένος, φύλακας του συνοικισμού,
τωρα στα είκοσι, είναι "πρώτης τάξεως" μαχητής,
και φονιάς "αθώων"...
Είναι οι μόνες δύο παραστάσεις που είχε ποτέ στην ζωή του.
Ο ήρωας και ο θύτης...
--------------------------------------------------------
Είναι είκοσι χρονών,
σκούρος, το χρώμα της φυλής του,
μα μπορεί να είναι και το φούμο παραλλαγής...
Σε ενός χωριού την περίμετρο,
με στολή παραλλαγής,
Light green - Yellow sad,
με το ΙΜΙ στημμένο στο τρίποδο,
και τον τρόμο, έτοιμο να πατήσει την σκανδάλη...
Σύντομα, κάποιοι θα μετακομίσουν για τον Άδη...
Κι άσχετα από το αν συμφωνώ η όχι,
σίγουρα μπορώ να δώ το πώς έφτασε μέχρι εδώ...
Βλέπεις, είναι εκείνα τα δυό μεγαλύτερα αδέρφια,
που εξαϋλώθηκαν μέσα σε ένα λεωφορείο,
πρίν καν αυτός να γεννηθεί...
Βλέπεις ήταν εκείνα τα χρόνια τα παιδικά,
που σε κάθε στάση του λεωφορείου,
η μάνα τον τύλιγε στην αγγαλιά,
να σωθεί...
Βλέπεις είναι, που στο πρώτο του ραντεβού,
ο γέρος του, τον πήρε παράμερα να του δώσει συμβουλές...
"Αγόρι μου, να καθόσαστε κοντά στην έξοδο κινδύνου,
να τσεκάρεις έναν έναν όποιον μπαίνει μέσα,
να είσαι έτοιμος να χωθείς κάτω απο το τραπέζι,
και να σκεπάσεις την κοπελιά με το κορμί σου,
και να μην εμπιστεύεσαι κανέναν,
ο κάθε ένας που συναντάς,
ίσως και να είναι ο αγγελιοφόρος του θανάτου σου..."
Αυτές είναι οι δικές του παραστάσεις.
Ο τρόμος και μιά έκρηξη,
μια έκρηξη, που θα την ακούσουν όλοι οι άλλοι, εκτός απο σένα...
---------------------------------------------------------
Ναί, μπορώ να δώ το πώς έφτασαν μέχρι εκεί.
Και μπορώ να δω κι άλλα.
Μπορώ να δώ ότι σε αυτόν τον πόλεμο,
δημιουργήθηκε η επόμενη γενιά παλαιστινίων μαχητών.
Θα ειναι εκείνα τα πεντάχρονα που επέζησαν του βομβαρδισμού...
Μπορώ να δώ, ότι το Ισραήλ με αυτή την πρακτική,
οδηγείται με μαθηματική βεβαιότητα στην αυτοκαταστροφή...
Κι άσχετα από το αν συμφωνώ η όχι,
μπορώ να καταλάβω το πώς έφτασε μέχρι εδώ...
Βλέπεις, είναι που έχει γίνει κράτος,
κι ας ήτανε στημμένο τότε, πέρασαν πενήντα χρόνια.
Υπάρχουν άνθρωποι κι εκεί,
Στις πόλεις, στα χωράφια, στις ακρογιαλιές,
στα εργοστάσια, στα τρακτέρ, στα γραφεία και στα γιαπιά...
Άνθρωποι κανονικοί, όπως κι εδώ...
Μόνο που...
Το Ισραήλ είναι μιά χώρα "στημμένη",
"Φτιάχτηκε" προς εξηπηρέτηση των Αμερικανό-βρετανικών συμφερόντων
Επιβιώνει και θα επιβιώνει για όσο θα εξυπηρετεί τους σκοπούς της ίδρυσης του.
Εάν οι αφέντες στρέψουν αλλού την ματιά τους,
τότε πάει το Ισραήλ, θα είναι νησί που χάθηκε,
μέσα σε μιά θάλασσα αραβική...
Όμηρος είναι,
Όμηρος, που οφείλει να πράτει, ως προστάζουν οι αφέντες...
Αυτές ειναι οι επιλογές του Ισραήλ.
Υποτασόμαστε, επιβιώνουμε και οδηγούμαστε στην αυτοκαταστροφή
Δεν υποτασόμαστε και οδηγούμαστε στην άμεση καταστροφή...
-------------------------------------------------------
Αυτά είναι που μπορώ να δω...
Αυτά και λίγα μικρά ακόμη...
Όπως το πώς αρχίσαμε ξαφνικά,
να αναφέρουμε την Χεζμπολάχ ως...
η "φιλοϊρανική Χεζμπολάχ"
Μπορώ να δώ επίσης ότι εδώ και ένα χρόνο,
συζητιέται εντόνως το ζήτημα της "νουθετήσεως" του Ιράν,
και της ένταξης του στην "παγκόσμια πλέον κοινωνία"...
Μπορώ να δω επίσης την ανάγκη δημιουργίας "αιτιών",
για τον παγκόσμιο αποκλεισμό του Ιράν.
Μπορώ να δω επίσης την ανάγκη δημιουργίας "αιτιών",
για την έναρξη του πολέμου εναντίων του Ιράν.
Μπορώ να δω επίσης, τα εν το Ιράκ Αμερικανικά στρατεύματα,
που όλως συμπτωματικώς, βρίσκονται δυτικώς του Ιράν...
Μπορώ να δω επίσης, τα εν το Αφγανιστάν Αμερικανικά στρατεύματα,
που όλως συμπτωματικώς, βρίσκονται ανατολικώς του Ιράν...
Ναί, θα συμφωνήσω κι εγώ...
Ανάθεμα τους λαούς και τα γαμημένα βιώματα τους που γεννούν τους πολέμους...
Κι ύστερα θα ήθελες να είχες ξυπνήσει...
Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-08-2006 | |