Μάντρες με σαλιγκάρια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό Σαββατοκύριακο φίλοι μου, οι μνήμες! παιδικές, ακριβές ιχνογραφίες, πάντα σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τη πέτρα τη λειχήνα
είχαμε μεις, μαξιλάρι
τα άγουρα, χρόνια εκείνα
που ήταν θολοί !οι φάροι.

Την πέτρα και τα λιακωτά
της ξυπολησιάς στολίδια
δυο τριφυλλάκια! φυλαχτά.
Κι` όλο τριγύρω φίδια.

Τα λιόκλαρα είχαν το φως...
και η νυφούλα αμυγδαλιά
φτωχός, ο τόπος μας, ξερός!!
Με μανουσάκια, μια αγκαλιά .

Πικρό βαρύ το ριζικό
για τα καημένα του θεού!
Βραβείο λες κληρονομικό.
Της βάγιας, του καημού.

Μάντρες με σαλιγκάρια
κι` ότι ήθελε ο θεός.
Σπαρμένη η γη, βαριά λιθάρια
κι` ένα κλωνί βασιλικός.

Καματερή, χρυσή, μια κρήνη
σύκα μελένια απ` τις συκιές.
Μια μελωδία , πουλιά σμήνη!!
στα βάτα, στις οβριές!!!

Ο τόπος μας, ήταν ξερός
δίχως το κόρφο μάνας!
Σαν ακουγόταν ο λυγμός.
Ήτανε της καμπάνας.

Μικρό το βιος, λειψή η ζωή
μήτε κήπο σπαρμένο!!
Κάθε που`ρχότανε Λαμπρή.
Λευκό κερί αναμμένο.

Έφεγγε λες, για τα πουλιά
που`χουν το αίμα στο φτερό.
Εκεί, στις πλάκες στη σπηλιά!!
Με σκέπη, το καλογερικό!

Το τυχερό τους χάδι!
στην γκορτσιά και τα στουρνάρια.
Άσπρο, γαλανό το υφάδι!
στα θεόρατα! αγκωνάρια.

( Πιπη μου, όλο, όλο δικό σου!! κι` όμως ζήσαμε )

Οβριές.........χόρτα βλαστάρια που φυτρώνουν συνήθως μέσα στα βάτα κι` είναι δύσκολο να τα βρεις μα
και να τα μαζέψεις, είναι πικρά μα με το λάδι γίνονται θεσπέσια!! τα έχει μόνο ο Πίπης μου ο σκαφτιάς
στο χωριό και εγώ τα αποθύμησα.
Το καλογερικό.....το παλιό μοναστήρι της Παναγιάς της Βουλκανιώτισσας ψηλά στην κορφή στο όρος Βουλκάνο.

Αδαμοπούλου Γεωργία
24--8--2019

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-08-2019