Μάνα, που'στειβε την πέτρα ( Στη συλλογή )

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, πάντα μου αρέσει να γράφω για την μάνα μου, για χίλιους λόγους και έναν...ήθελε τόσο πολύ να μάθουμε όλα γράμματα. Πάντα σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στη συλλογή ( μες στη σπηλιά αγιοκέρι )

Κοτρώνες έβρεχε ο θεός
στη ταπεινή μας γέννα.
Χρήσιμος να`ναι ο αμνός
σαν βγει προς την αρένα.

Κοτρώνες, πλάκες και λιθάρια
η παιδική μας η διαθήκη
μάντρες με σαλιγκάρια.
Αμάδες, τρεχαλητό, ξυλίκι.

Ένα πάτερο!! στη σκεπή
κι` έχειν ένα κασόνι!
Μια πυροστιά! πέντε καημοί!
μια κουρελού και ένα ακόνι!.

Μύριες, χρυσές φραγκοσυκιές...
μια κουκουβάγια ...τρομερή.
Όταν ανθίζαν οι μυγδαλιές
ανάβαμε εμείς, χλωμό κερί.

Κοτρώνες, έβρεχε ο θεός
το βιος μας, δέκα γίδια.
Μάρτυρας!! Ήλιος! κι` Ουρανός!
η ΜΑΝΑ ΜΑΣ, Η ΙΔΙΑ.

Ένας τάκος μες την πόρτα
να φυλάει τα σπουργίτια.
Κι` η Πατρίδα! σαν και πρώτα
είχε τα χρυσά σειρήτια!!

Πέτρες, στουρνάρια κι` ωσαννά!!
Όποιο θέλει ο θεός, θα ζήσει.
τα ερίφια τα ορφανά
Άγιοι τα`χαν ευλογήσει.

Μάνα. Σκέπη! και θεριό
στης συκομουριάς τη πέτρα.
Δίχως ρούχο, ναν λερό.
Μάνα, που`στειβε την πέτρα!!!

Κοράκια! πέφταν στα σπαρτά
κι` έλεγες....Θα ξημερώσει.
Είχε η πλάση λιακωτά!
κι` είχε....Ο Θεός, να δώσει.

Στο στέρφο μας το βύζαγμα
βυζάξαμε λες, την αγάπη.
Δυο κλωναράκια δίκταμα!
σ` αρχαίων σκαλοπάτι.

Κοτρώνες έβρεχε ο θεός
κι` όλες φωνάζαν..δίκια!!!
Σαν θα ψηλώσει ο αμνός
μόνος θα βάζει τα χαλίκια.

Στις ελιές μας στο ποτάμι..
είχαμε μεις, επτά ρίζες!!
λάδι να`χουμε ένα δράμι.
Μάνα μου. Νωπές σελίδες.

Κράτα`τες στα χέρια γέλα
εγώ, για σένα γράφω.
Γέλα μου, Μάνα γέλα!
Γράμματα!!...Στα υπογράφω.

Πάτερο...ένα μεγάλο ξύλο που κράταγε? το ταβάνι στη σπηλιά,( δεν ξέρω τι? κράταγε, αμυδρά θυμάμαι ότι η σκεπή είχε κάτι πλάκες, θα ρωτήσω τον Τάκη ( ο μεγάλος αδερφός μου )ναι..αυτός που φύλαγε..τα γίδια!! ετών 10-12!
Τάκος...ένα επίσης ξύλο..που μάλλον στήριζε την πόρτα.
Αμάδες..παιδικό παιχνίδι με λείες πέτρες.

Αδαμοπούλου Γεωργία
29--8--2019--

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-08-2019