Κάποτε θα μάθεις

Δημιουργός: ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΟΖΗ, ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΟΖΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πατημασιές στην άμμο
το κύμα χαϊδεύει απαλά
ένα δέρμα
που καταφύγιο μυστικών
έγινε στο πέρασμα του χρόνου.

Τι κι αν ξεθωριάζει το χρώμα
των ματιών σου
τι κι αν χάνεται στης θάλασσας
τη λήθη
η μνήμη ακούραστη
στο νου σε φέρνει
κι ό,τι όμορφο δω
να το αγγίξεις περιμένει
για να λάβει φως.

Ήταν πολλά αυτά που ήθελα να πω
όμως οι λέξεις χοροπηδούσαν
μπρος μου
και χάνονταν στη ροή του ανέμου
ήταν πολλά αυτά που ήθελα
να ξέρεις
κι όμως σφάλισαν τα μάτια
σε μία αιώνια πίκρα
να κυλάς όπως το δάκρυ
στο πρόσωπό μου.

Ήταν πολλά αυτά που κράτησα
βαθιά στη ψυχή
που δε βγήκαν ποτέ
ακόμα κι αν ο αέρας μύριζε λεβάντα
ακόμα και αν στα χέρια μου
είχες κρύψει άνθος "μη με λησμόνει"
φοβόμουν πάντα ότι στο τέλος
θα λησμονήσεις
ότι πίσω από το κοριτσάκι
βρισκόταν μία αγάπη πιο βαθιά
κι από ωκεανό.

Βλέπεις μάτια μου
ο κόσμος αυτός δε συγχωρεί τα όνειρα
αφήνεται έρμαιο στην πρόσκαιρη ηδονή
και στα φιλιά γεμάτα ψέμα .
Δε συγχωρούνται σήμερα οι αισθηματίες
κι εγώ μονάχη μου είχα υπογράψει
την καταδίκη μου.

Ήταν βράδυ
περπατούσα μόνη , βυθισμένη
στις απύθμενες σιωπές μου
κι όμως η αλμύρα ζωγράφιζε
εντός μου τη μορφή σου
κι ας κοιτούσα τ' αστέρια
έψαχνα κάπου μες τον ουρανό
τα μάτια σου.

Ήθελα να πιαστώ από μία φαντασίωση
γιατί η μοναξιά σα μολύβι
είχε καρφωθεί στο κέντρο του κόσμου μου
ενός κόσμου γεμάτου από 'σένα.

Άκουσα τυχαία τ' όνομά σου
και ζήλεψα τη γυναίκα που το πρόφερε
κι ας μην είχε χρώμα και πάθος η φωνή της
κι ήξερα πως είναι ιεροσυλία να μιλά
άχρωμα και ψυχρά κάποιος για 'σένα
ζήλεψα όμως , δεν στο κρύβω
για αυτό το δικαίωμα να χρησιμοποιεί
η φωνή τους τ' όνομά σου
ενώ εσύ είσαι μακριά .

Κάποτε ξέρω πως θα μάθεις
μέσα στην καρδιά σου θα γνωρίζεις
πως πάλεψα σκληρά
κι όλες μου οι πράξεις ήταν για 'σένα
για να μη φύγεις
κι ας ήξερα πως το παιχνίδι ήταν
εξ' αρχής χαμένο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-08-2019