Θέλω να έχεις ρίζες και εσύ εδώ. (αφιερωμένο

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Θέλω να έχεις ρίζες και εσύ εδώ. (αφιερωμένο</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Θέλω να έχεις ρίζες και εσύ εδώ. (αφιερωμένο</b><p>Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ<p><i> Ξενυχτάω γράφοντας...καλό ξημέρωμα. Η γραφή για τον αγαπημένο μου αδερφό Σπύρο, μικροαγρότη, μπογιατζή, έναν υπέροχο άνθρωπο.</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Σήμερα θα γράψω κάτι πολύ προσωπικό, θέλω δε να γνωρίζετε ότι τίποτα δεν το γράφω τυχαία, ασφαλώς πρώτα γράφω για την δικιά μου λύτρωση κι` αν ένα άνθρωπο προβληματίσω , δεν θα νιώθω άχρηστη.<br />
Όπως όλοι γνωρίζετε γεννήθηκα στην Αρχαία Μεσσήνη σε μια σπηλιά ( Κυριολεχτώ ) ευτυχώς, μέσα στο Χωριό, στην άκρη, ακριβώς  , στους πρόποδες, του όρους Βουλκάνο.<br />
Μετά τον σεισμό...δεν ξέρω ποιά χρονιά.. που  η σπηλιά γκρεμίστηκε  πήγαμε με ενοίκιο!!! πρώτα σ` ένα στάβλο! που τον έκανε γυαλί η μάνα, μετά σ` ένα χάρβαλο που έμπαζε από παντού κι` όταν έγινα περίπου 9-10 χρόνων σε κανονικό σπίτι.<br />
Η μάνα πήρε αποζημίωση κι` άρχισε να φτιάχνει εκεί δίπλα στις αμυγδαλιές και τις αγκινάρες ένα σπίτι γύρω στα 40 τετραγωνικά, αλλά όπως γράφω συχνά.... κατέβαιναν και οι λύκοι!! ένας μηχανικός της έφαγε τα λεφτά και έμεινε το σπίτι στα μπετά πάρα, πάρα, πολλά χρόνια.<br />
Όταν άνοιξα το Ανθοπωλείο.το..1979...της έδωσα τότε θυμάμαι τις πρώτες 50.000 για ν` αρχίσουμε να φτιάχνουμε το στοιχειωμένο μας κεραμίδι.<br />
Με την σειρά στη συνέχεια , βάλαμε τα χρήματα, πρώτα ο Σπύρος, μετά εγώ, κι ίσα, ίσα θα έλεγα ο μεγάλος αδερφός, ο Τάκης μα και η Μεταξία μας που μου γελά από τα περβόλια.<br />
Έχει μεγάλη σημασία να προσθέσω ότι το μαγαζί που είχα μου το άνοιξε η Μεταξούλα με τον γαμπρό μου τον Κωστή και έχει   μεγαλύτερη αξία το ότι η Μεταξία είχε δοθεί για υιοθεσία  στα εννέα της χρόνια!!κι` ασφαλώς δεν της ανήκε ούτε ένα κεραμίδι εκεί.<br />
Πληγές!!<br />
Τώρα, λοιπόν  που  γίνεται το κτηματολόγιο πήρα τηλέφωνο τον Πίπη μου και του είπα.....Αυτά τα 10 τετραγωνικά που μου ανήκουν θέλω να τα κρατήσεις εσύ, κοίταξε το να σου στείλω ότι χαρτί χρειάζεται η να κατέβω στο χωριό, <br />
Του είπα επίσης...ότι θα νιώθω καλύτερα να έχει το μισό σπίτι, εξ` άλλου την τελευταία 20ετία μένει μόνιμα στο χωριό και  έβαλε πολλά ακόμα χρήματα , για σκεπές, κάγκελα, ΓΗ!! γύρω γύρω που την είχε πουλήσει η μάνα και την αγόρασε!! <br />
Φίλοι μου, μου απάντησε επί λέξει____<br />
Σε ευχαριστώ αδερφή, δεν θέλω!----Θέλω να έχεις ρίζες και εσύ εδώ!! να έχεις κάτι στο χωριό!<br />
Επέμενα και είπε-----Ποιος νοιάζεται για τα τετραγωνικά και τα σπίτια!!!Εδώ που μας έφτασαν,<br />
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ!!<br />
Γερνώ και βλέπω γύρω μου να σκοτώνονται, να τρέχουν στα δικαστήρια, αδέρφια, ξαδέρφια, συγγενείς, γειτόνοι ακόμα και παιδιά με τους γονείς, για δυο μέτρα γης, για εν τέταρτο   οικόπεδο, για  μισή πρασιά  κήπο, για ένα κεραμίδι,<br />
μια μάντρα και ένα σύνορο..<br />
Ομολογώ πως είμαι ευτυχής που δεν είχαμε ΤΙΠΟΤΑ να το μοιράσουμε, μόνο την αγάπη μας που την χτίσαμε όταν μαζευτήκαμε πια όλα μαζί  στην Αθήνα σε ηλικίες από τα 18 και πάνω, την αγάπη μας που την έχουμε και θα την έχουμε, πάντα.<br />
Αγαπημένε μου Σπύρο δεν ξέρω πότε θα έλθουν αυτές οι αράδες σε εσένα, μα  νιώθω περήφανη!!<br />
Τόσο !!περήφανη! Σ`~ ευχαριστώ Πίπη μου.<br />
Να`ξερες πόσο ψηλώνω.<br />
<br />
Αδαμοπούλου Γεωργία<br />
2-9-2019 <br />
<br />
Υ.Γ Έχω και μια ακόμη αδερφή την Βενετσιάνα...πολύ ωραία ονόματα..γιατί τότε ούτε όνομα δεν μπορούσες να διαλέξεις αν ήσουν φτωχός.( το διάλεγε η νονά ) Γεωργία λέγαν την γιαγιά., και εγώ το στερνοπούλι.         <p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-09-2019</td><td valign=top></td></table><br />