Περί ψυχών μας και πεταλούδων

Δημιουργός: kotsani, Γιώργος Σοϊλεμεζίδης

Καλημέρα στους φίλους μου ποιητές

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η μούσα ήρθε σε μορφή πεταλούδας που αιωρούταν μέσα στον κήπο μου. Μετά από δυο βδομάδες έγραψα αυτό το ποίημα.
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την πεταλούδα σύμβολο της αθανασίας της ψυχής. Η Ψυχή απεικονιζόταν ως κορίτσι με φτερά πεταλούδας.


Περί ψυχών μας και πεταλούδων

Απ’ όλα τα πλάσματα της φύσης, ωραιότερα,
και η εφήμερη ζωή, το ριζικό τους.
Απ’ όλα τα έντομα, ρομαντικότερα,
και το φτερούγισμα το τεθλασμένο, το διακριτικό τους.

«Το λουλούδι είναι του Θεού το χαμόγελο», είπε ο σοφός,
ενώ οι πεταλούδες - ιπτάμενα άνθη θεϊκής πινελιάς.
Πετάει της φύσης το θαύμα-φως
σαν ιδιοφυΐα της αγνής ομορφιάς.

Για να ενώνεσαι μαζί της σε εκστατική αδημονία,
να γίνεις χορτάρι ή λουλούδι,
και πάνω στην παλάμη ως τελειότητα και αρμονία,
στη μνήμη σου θα μείνει σαν ανήκουστο τραγούδι.

Της πεταλούδας η ζωή – εν μάθημα Ελευθερίας,
όπου τη νύμφη πρέπει να ροκανίζεις και να σχίζεις.
Να ζήσεις δυο μέρες μέσα στο αίσθημα της ευφορίας,
και προς το θάνατο δίχως φόβο να φτερουγίζεις.

Ότι οι πεταλούδες είναι οι ψυχές μας λένε η μύθοι με επισήμανση,
ότι τα πτερύγια των ψυχών αυτών είναι τρυφερά.
Μην τα αγγίζετε! Και όχι κάτω απ’ το γυαλί για μάρανση.
Έτσι, των ανθρώπων τις ψυχές πληγώνουν φοβερά!

Ψάχνω κ’ εγώ ανέσεις για την ψυχή μου, να μην φθαρούμε,
κοιτάζω με θλίψη τα ουράνια, εκεί με καλεί η περηφάνια.
Η ψυχή μου προσπαθεί να απογειωθώ και να αιωρούμαι,
ενώ από κάτω, της ερήμου η άγονη επιφάνεια.

Μια μέρα βλέπω στον κήπο μου μικρή πεταλούδα,
εκείνη δε φτερουγίζει, αλλά σαν αετός αιωρείται.
Και οι δική μου ψυχή θα γίνει μια γκρι χρυσαλίδα,
που στου Θεού τα λιβάδια θα φιλοξενείται.

Γιώργος Σοϊλεμεζίδης
13.08.19

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-09-2019