Το κερί

Δημιουργός: flatliner, Χρήστος Μαρνέζος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχω μια γλώσσα κέρινη
λιώνει μα δεν μιλάει
και μια πέτρα από καρδιά
που στο γκρεμό κυλάει

Κρύβώ καλά τους φόβους μου
Τους θάβω μες στο χώμα
μα φτάνει μόνο μια στιγμή
που θα με κάνει λιώμα

Έχω και χάρτινο μυαλό
ψυχή απο μελάνη
κι άλλοτε μοιάζω με παιδί,
άλλοτε με τσογλάνι.

Κρύβω καλά τα όνειρα
μην φύγουν και πετάξουν
μα βλέπω να' ρχοντε θεριά
Να τα κατασπαράξουν

Έχω για χέρια δυο κουπιά
και λάμνω σάπια βάρκα
κι όταν την δέρνουν κύματα
μου σκίζουνε τη σάρκα

Οι μοναξιές στην πλώρη μου
οι έρωτες στην πρίμη
και μπαίνει ακόμα πιο βαθειά
η πρόκα μες στην κνήμη

Τριάντα χρόνια πέρασαν
από τις πρώτες μνήμες
μα θύμωσαν και βρίζουνε
με δίστιχα και ρίμες

Τα σκάρτα μου μαύρα σκυλιά
μ' ακολουθούν ξοπίσω
έλα απόψε να βρεις
κι εγώ θα σ' αγαπήσω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-09-2019