Υποταγή

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

...εδώ και τώρα, υποταγή στην ανηφόρα, της ζωής!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΥΠΟΤΑΓΗ

Απέθεσα, το άρωμα του ονείρου
εκεί, που κατοικεί η ομορφιά σου
στα ύψη, τις κορφές απ’ τα μαλλιά σου
στα πόδια σου, το ύψιστο μαρτύριο

ο έρωτας, λατρεία μου, σφαδάζει
με κιάλια την αγάπη, όταν κοιτάζει
με άνθη μαστιγώνει, το κορμί μου
τρυπάει με τακούνια, την ψυχή μου

ο έρωτας, καρδιά μου, βαλαντώνει
και κλαίει, σαν παιδί ορφανεμένο
διαγράφει της ζωής, το μονοπάτι
σε στάβλο ζει, ως άτι γερασμένο

τι τάχα, να’ ναι τούτη η αγάπη;
μου λέγανε, πως μοιάζει με Αγία
στα πόδια της, φοράει την αμαρτία
μα κάθε Χριστιανός, την προσκυνάει

ποιός ξέρει να μου πει, για την Μαρία
εκείνη την κοπέλα, που υποτάσσει;
αμάρτημα θανάσιμο, η λαγνεία
προσμένω μιας παλάμης της, το χάδι

κι έτσι όπως το σκυλί, την υπακούω
να γλύφω στοργικά, τα πέλματά της
στα τέσσερα, μαζεύω τα φιλιά της
κι εκεί στα ακροδάκτυλα, ας γείρω

ας γίνω δακτυλίδι, στα μαλλιά της
επίπεδος σαν γράμμα, διαβασμένο
κομμάτια ενός χαρτιού, λησμονημένο
μ’ αρκεί, αν θα φορώ τα γράμματά της

το πέτσινο καμτσίκι, να ουρλιάζει
τις νύχτες που σφυρίζουνε, τα τρένα
της μοίρας καβαλάρισσα, διατάζει
λουριά βαστά, στα όνειρα τα ξένα

κι απέθεσα τ’ αστέρια, τα γυμνά σου
στα πόδια τα λευκά, της ομορφιάς σου
στα ύψη, τις κορφές απ’ τα μαλλιά σου
στα χέρια σου, το ύψιστο μαρτύριο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2006