αέρι διχως ριμα

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ειναι και ξαποστασματα
τα δικα μας ασματα
στιξεις σημεια
βιωσεις ωσεις..
να ζουμε οσο ξαναζουνε
μπουμπουκια ξεπεταγονται
και μονο προστιθενται..

στους οριζοντες
μηδε πνιγμος
στον βυθισμενο
τοξα ουρανια σκοταδια
λαμπροι σχηματισμοι του απειρου
κι επειτα δεν υπαρχει
δικο σου δικο μου
παρα μονο στον κοσμο αχρονο
αερι αγριο

στους ρυπους των πνευμονων
στους υδρατμους των μαζων
των βραζοντων και βραζοντων
σε σιγαλο ματι..
και το νερο να σωθει
σαμπως αρπαξουν φωτια
δεν προσμενει..

σαν παντα απροσδιοριστος
βαλσαμο ο ανθρωπος αβαλσαμωτο..
παρα τα μυρια ανηλεή στιγματα
σαν τρεχει στην μαυρη καρδια
ροδα αστρα μοσχοβολα του φανερωνεται..
αλλον να μην βλεπει μπρος του..
λες και ξεπεταγεται απ αλλον χρονο
αβαρης απο τον δρομο του/ σειεται η αισθηση
το ευγενες μειδιασμα του απο τα ματια στα χειλη
για εναν ακομη ολωσδιολου ακοπο..
ετσι ασκιαχτος πια στους επιπληκτικους
ξυνισμενους περαστικους..
που στον δρομο και τα πεζοδρομια ταιζει
την ψυχη του..

κατι ωρες περασμενες και με τον ηλιο στο κεφαλι
στα ματια του βασιλευουν ανυποστατοι..
αυτοι καπνος σκετος και ασωστο νερο
κι εσυ βλεπεις μονο την φωτια..
αυτοι εναν λωτοφαγο θεριστη μεσα τους..

εσυ ψυχη απελευθερια μεθη ισοβια
και στην ανία και στην δουλεία
και πας οπου σε παει
ψυχη μου απιαστη..

ζωη εξαφανισμενη και χρονος ο νους
να την χωρεσει κανεις δεν υπαρχει
εντος μου ολοζωντανη στον αερα
κι αυτη η αισθηση στον χωρο..
πλαι μου/ σαρκα μου

τατουαζ αξεθυμαστο εντος μου
μεμιας η μελωδος φωνη σου
η χροια της στο ψηλο το πεταγμα σου
στα γλαρά μου ματια γλυκοπιοτη τρεχει
απ'τις χαραματιές τους η μνημη..
εκει εγω αναμεσα σε υπνο και ξυπνο μεθυσμενη
στου κενου την αξεπεραστη πικρα
μιαν ασβεστη ζωη πινω..

και κανεις κομπος πουθενα/αχνα καμια
οπως το λες μαννα μου..
με σενα παιδι μου
ποτέ μου δεν καταλαβα πότε πεινουσες..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-09-2019