Εγώ δέν είμαι ποιητής

Δημιουργός: Κάποιος κάπου κάποτε

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εγώ δέν είμαι ποιητής ένα ανθρωπάκι είμαι τής γής
σκαλίζω λέξεις της ψυχής να βρώ νεράκι της πηγής
να πινω να αγκυλώνομαι στη γη να μήν καρφώνομαι
με το νεράκι αμολευτο αθάνατο κι αξόδευτο

Να πινω να ανασταίνομαι στον ήλιο να Θερμαίνομαι
να παίρνω απο τα ταίρια του να ζω τα καλοκαίρια του
να φέγγει μες το νόμο μου και στο χαμένο δρόμο μου
στά νυχτωμενα ματια μου στα μέσα τα κομμάτια μου

Στού ήλιου την ανατολή και στο γλυκό του δειλι
την Παναγιά να προσκυνώ να αναβω το καντήλι
να παίρνω δύναμη και φώς προσκυνητής της ταπεινός
και τον Χριστό μην αρνηθώ όταν λαλείσει ο πετεινός

Ν'αναβω πάντα ένα κερί στου βράχου την υπομονή
στίς νύχτας το εικόνισμα στού ποταμού το γογγυσμα
ν'αμαι πουλάκι σταυραετός με διαπλατες φτερούγες
στον πονεμένο αδελφός κι αγάπη μες τις ρούγες

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-10-2019