Αγαπη---ειρηνη

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Δίχως σχόλιο καλοί μου φίλοι, καλημέρα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

.....................................................,( Τεθνήκασι γάρ
.......................................................οι ζητούντες την ψυχήν του παιδίου )
...................................................................Μαθτ. κεφ. Β.

Πάνω στις πέτρες έσπασε τ` ατσάλινο τ` αλέτρι.
Χάθηκε ο σπόρος, οι άπιστοι, βουλιάξανε σαν Πέτροι.
Χιλιάδες χρόνια πέρασαν, κι` ακόμα, είναι θολή,
η σκέψη, και βυθίζεται σ` απελπισίας αββύσους,
Αλήθεια που σε πότισαν με ξύδι και χολή,
Αγάπη που σε τρύπησαν με τα καρφιά του μίσους.

Να η χώρα των Γαδαρινών, να ο Λεγεών, να ο Δούλος
ο πονηρός, μια έρημος, έγινε ο κόσμος ούλος.
Φωνή βοώντος. Θάμπωσε τον ήλιο η συννεφιά.
Οι Φαρισαίοι, οι γραμματείς, οι Ιούδες, οι Πιλάτοι,
οι γύφτοι που χαλεκεύουνε για σταυρωμούς καρφιά,
οι πόρνες, οι τυφλοί, οι λεπροί, φριχτές πληγές γεμάτοι.

Η άνομη Ιερουσαλήμ, είναι σταυρούς σπαρμένη.
Κάθε στιγμή ένας μάρτυρας, το Γολγοθά ανεβαίνει,
μα όσο πληθαίνουν οι φριχτοί του μαρτυρίου σταυροί,
τόσο πληθαίνει πιότερο και του Ηρώδη ο τρόμος,
τόσο μαθαίνουν την πικρήν αλήθεια κι` οι φρουροί,
και τόσο της Ανάστασης κοντοζυγώνει ο δρόμος!

Ο λόγος της Καπερναούμ που είχε ξεκινήσει,
τ` αστέρι που είχε μια βραδιά τους Μάγους οδηγήσει,
τα μύρα που χυθήκανε, τα δάκρυα τα βαριά,
δε χάθηκαν, δε μπόρεσε και η νύχτα να τα κρύψει,
Αλήθεια, που όσο πιότερα σου βάζουν τα καρφιά,
αντί να καθηλώνεσαι, τινάζεσαι στα ύψη!

Και τώρα, να η Ανάσταση. Ω! τι άστρο , θ` ανατείλει!
Αγκαλιαστείτε αδερφικά, σφιχτά, κι` οχτροί και φίλοι.
Η αγάπη, υψώνει σε ναό, τη φάτνη τη φτωχή.
Έξω από τούτη τη χαρά, κανένας, ας μη μείνει.
---Αλήθεια, πόσο πόνεσε η ανθρώπινη ψυχή__
Ειρήνη υμίν, Ειρήνη.

..................ΦΩΤΗΣ ΑΓΓΟΥΛΕΣ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-10-2019