Με Λυμενα Τα Μαλλια Σου

Δημιουργός: ΑΒΕΡΟΗΣ, ΡΟΛΑΝΔΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πλημμυρίζεις τ’ άρωμά σου
δω και κει στις γειτονιές
και σε κάθε πέρασμά σου
σε φθονούν ομορφονιές.
Τα χιλιάδες όνειρά μου,
πού’ ναι κάρβουνα σβηστά,
μόλις σε θωρώ χαρά μου
παίρνουνε σάρκα κι οστά.

Με λυμένα τα μαλλιά σου
κατεβαίνεις την πλαγιά
και με τη φεγγοβολιά σου
μοιάζεις με την Παναγιά.
Έρχομαι να σ’ ανταμώσω
και να σου το πω το γεια
με τα χάδια να σε λειώσω
μ’ ένα πάθος πυρκαγιά.
Μ’ άνθη να σε στεφανώσω
μαζεμένα απ’ τη «βραγιά»,
να χαθώ στην αγκαλιά σου,
πού’ ναι σαν πρωτομαγιά.

Έλα πιάσε μου το χέρι
μη μου δίνεις μαχαιριά
το γλυκό μου γίνε ταίρι,
στα ναυάγια μου στεριά.
Στο κορμί μου ν’ ανατέλλεις,
άσβηστος νά’ σαι σεβντάς,
να με κάνεις ό,τι θέλεις,
με φιλιά να με γλεντάς.

Με λυμένα τα μαλλιά σου
κατεβαίνεις την πλαγιά
και με τη φεγγοβολιά σου
μοιάζεις με την Παναγιά.
Έρχομαι να σ’ ανταμώσω
και να σου το πω το γεια
με τα χάδια να σε λειώσω
μ’ ένα πάθος πυρκαγιά.
Μ’ άνθη να σε στεφανώσω
μαζεμένα απ’ τη «βραγιά»,
να χαθώ στην αγκαλιά σου,
πού’ ναι σαν πρωτομαγιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-10-2019