Του χωρισμού ο αγιάτρευτος ο πόνος

Δημιουργός: φιδάκος, Γεώργιος Αρσενιου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άρωμα του καφέ
ξυπνάει τις αισθήσεις μου.
Μα είναι τα χείλη σου τα γλυκά
μέσα στις αναμνήσεις μου.

Αυτά που πάντα το πρωΐ
την πρώτη γουλιά καφέ στα χείλη μου ακουμπούσαν!
Αυτά που με τόση γλύκα τα πρωϊνα
μου λέγαν πόσο πολύ με αγαπούσαν!

Τώρα ξυπνάω μόνος μου,
έρημος στο άδειο μου το στρώμα,
μα είναι όλο το σπίτι ερημικό
χώρις το άρωμα απ΄το δικό σου σώμα.

Πικρός είναι ο καφές,
στιφή την γεύση του στο στόμα μου απλώνει,
γιατί την γλύκα από τα χειλάκια σου
τίποτα δεν την αναπληρώνει.

Η φωτογραφία σου δίπλα μου, γλυκά μού χαμογελάει
μα κάνει την ψυχή μου πιότερο να πονάει.
Μία αφιέρωση σκαλισμενη απο το δικό σου χέρι
"Θα σ' αγαπώ παντοτινά μικρό γλυκό μου αστέρι."

Η μοίρα μας ζήλεψε πολύ,
δεν θέλησε η αγάπη μας να στεριώσει,
τώρα στο σπίτι μοναχά
η απουσία σου με έχει γεμώσει.

Δεν θα ξανάρθεις ποτέ πιά
το δωμάτιο δεν θα το γεμίζεις
ούτε με την φωνούλα σου την γλυκεία
όυτε με τον έρωτα που θα μου χαρίζεις.

Η μοίρα μας ζήλεψε πολύ,
δεν θέλησε η αγάπη μας να στεριώσει
στα μουλωχτά απο τον χάρο ζήτησε
με θάνατο την ζωή σου να τελιώσει.

Τώρα στον τάφο σου καθημερίνα
λουλούδια σου απλώνω πάνω στα μαλλιά.
Είναι αυτα που λάτρευες παντοντινά
μεθούσες στου άρωμα τους τα φιλιά.

Περνάω ώρες εκεί γονατιστά
να αγκαλιάζω τα μάρμαρα τα ψυχρά.
Καθώς ο πόνος την καρδιά μου ζεματά
ξεσπάω σε λυγμούς και αναφυλλητά!

Γύρναω στο δωμάτιο μοναχός
παρέα με τον πόνο,
της απουσίας σου ξεσπάει ο σπαραγμός
συχνά σκέφτομαι τον θάνατο σαν λύτρωση και μόνο!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-08-2006