Δικά μου Γη και χώμα...( Αφιερωμένο )

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή εβδομάδα φίλοι μου, γραμμένο στην γενέτειρα μου, Αρχαία Μεσσήνη και αφιερωμένο σε αυτήν.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

..............................Στην συλλογή ( Μες στη σπηλιά αγιοκέρι )

..........................Δικά μου Γη και χώμα......................

Τις πικροδάφνες ζήλεψα
που` χανε τα στεφάνια
περπάτησα, ταξίδεψα.
Στη τόση μου αφάνεια.

Ήρθαν οι μνήμες σαν βροχή
για τη γλυκιά Πατρίδα
κι` ήταν οι άσπροι τους ανθοί.
Της δόξας η σελίδα.

Στα ρείκια, στα υψώματα
έγινα δυο φορές παιδί.
Τσιτάκι με μπαλώματα!!
Κι` η σκέψη μας δαδί.

Και ζήλεψα το γαλανό
τ` άγιο θαλάσσης χρώμα.
Είχα δικό μου Ουρανό.
Δικά μου Γη και χώμα.

Μ` ένα ιστό ψηλώσαμε
που έφτανε στον Ήλιο,
περφάνεια, δεν προδώσαμε
να` χουμε μεις βασίλειο.

Στης πικροδάφνης τον ανθό,
είπαμε, ένα δημοτικό τραγούδι.
Πουλί της νιότης μας γλυκό.!
Νιούτσικο ελιάς, ξεπεταρούδι.

Σαν φτάσαμε στην κορυφή
τράνεψε ο κόσμος όλος.
Έμεινε μια χρυσή γραφή!
Της Βουλκανιώτισσας ο θόλος!!

Στα χέρια μας τα αδειανά
που` χαν γαλάζια χρώματα.
Της Πατρίδας τα τρανά.
Τα αλώνια! στα υψώματα.

Τις πικροδάφνες ζήλεψα...
και..γέλασα περίσσια.
Δυο κλωναράκια φύτεψα
για να`χω ραβαίσια.

Μες στο μυαλό εικόνα.
==Κι άει καρτέρει κι άει καρτέρει ==
Στα αρχαία μια κολώνα!
με τις πικροδάφνες ταίρι.

11-11-2019
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-11-2019