Ποιός? Δάσκαλε, είναι ο υβριστής

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, χαρτί έχω, μολύβι έχω, θλίψη και οργή έχω.....αρκετά για να γράψω, στον δάσκαλο που μας έμαθε..τον Κολοκοτρώνη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δάσκαλε που μας δίδαξες, άκου ψηλά στ` αστέρια
για μια Ελλάδα μίλαγες, που` χε τα περιστέρια.
Και μεις ψηλώναμε τρανά, με μπαλωμένο το σκουτί
έχουνε θλίψη τα δειλινά, βάρβαροι, ήρθαν στη γιορτή.

Μεις...δεν βλασφημούμε τα θεία! μήτε κι` έχουμε πτυχία
κι` είχαμε την γαλανή ψηλά, κοίτα ποιος κόρακας μιλά .
Δάσκαλε που μας έλεγες, για τον Κολοκοτρώνη!!
το Καραίσκο, τον Νικηταρά, της Λευτεριάς τ` αλώνι.

Ποιος? Δάσκαλε, είναι ο υβριστής, εμείς που` χουμε θλίψη
η.. είναι ,εκείνος ο ληστής, μες στη μεγάλη σήψη.
Ποιος αγοράζει? ποιος πουλά, τούτη πανώρια κόρη
κι` έγινε όλη της βορρά, στων λαμογιών το στόρυ.

Στο τοίχο που ζωντάνευε, έλεγες. Παιδιά η Ελευθερία!!
και η ψυχή μας τράνευε, δάσκαλε. Τα θηρία.
Από την Γαυδο, Θράκη, πωλείται φτηνά! Πατρίς
πωλείται κι` η Ιθάκη, στους βαρβάρους, μετρητοίς.

==Όταν εκάναμεν την Επανάστασιν==έλεγες και ψηλώναμε!!
Τώρα μια άθλια παράσταση! Πατρίδας που λαβώναμε.
Λιμάνια, αεροδρόμια, όλη η γη, ποιος? δάσκαλε υβρίζει.
Ποιος προσκυνάει την Αμερική!και Αιγαίο? ποιος χαρίζει!!

Λύκοι πέσαν στα σπαρτά, κάψανε τα σιτάρια μας
κι` όλο μετρούν με μετρητά, τις δάφνες, τα γροθάρια μας!
Τούτοι δεν έχουνε Θεό, μήτε θυμούνται τοίχο!
Με την Ελλάδα στο σταυρό και ματωμένο ρούχο.

Όχι..δεν βλασφημούμε τα θεία, μήτε ξέρουμε γράμματα πολλά,
δάσκαλε...η ιστορία, μια πόρνη ξεδοντιάρα. Την λένε Αγορά!!
Κι` έχουμε θλίψη ποταμό, ανταριασμένο κύμα.
Με τα ζαγάρια τούτα δω, να προσκυνούν, μια..Κίνα.

Να προσκυνούμε τα κοράκια!! Δάσκαλε σήκω να τα δεις.
Πόσα κηδείας τα κεράκια, ανάβουνε της Λυγερής!!
Απ` το Σιδάρι, στα Σφακιά κι` απ` τα Σφακιά, στη Μάνη.
Ύαινες ,βάζουν τα καρφιά. Το σύρμα οι Δραγουμάνοι.

Κι` έχω θλίψη και λυγμό, έχω θύμησες!! και οργή,
για τούτο δω τον κουρνιαχτό! Το αλισβερίσι του ληστή.
Δεν βλασφημούμε τα Θεία, δάσκαλε.. Μεις έχουμε αγιοκέρι!
στα άγια μας μανουάλια, το Ρίτσο,τον Ελύτη, το Σεφέρη.

Τα ζούδια! Φίδια, ένα σωρό, στα γκρίζα τους γυαλιά.
Βουβάλια στήσανε χορό. ΒΡΙΖΟΥΝΕ, ΔΑΣΚΑΛΕ, ΘΕΡΙΑ.
Μα...Άκου κύριε, στα περβόλια.== Πάλι με χρόνους και καιρούς==
Της ψυχής μας, καυτά βόλια, στο Παράδεισο θ` ακούς.

Θα ξημερώνει στα Σφακιά, θα χαράζει στην Αρχαία Μεσσήνη.
Ειν η καρδιά μας πυροστιά. Ηλιάτορα η Ρωμιοσύνη!!!
Όποιος πατρίδα την πουλά και βγαίνει και κομπάζει.
Βρίζει. Τα θεία. Τα πουλιά! Μες στο φτερό τα σφάζει.

13-11-2019
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-11-2019