το Παραδείσι

Δημιουργός: χρήστος

κατ' αρχήν σας χαιρετώ όλους... μόλις επέστρεψα από διακοπές... το παρακάτω γραμμένο με αφορμή μια επίσκεψή μου σ' ένα σχεδόν ερειπωμένο πια χωριό...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κρυμμένο μεσ’ τις χαρουπιές και στα αγριοπούρναρα
αιώνες αναπνέει το Παραδείσι
αόρατο απ’ τη θάλασσα
κι απ’ τις φριχτές των πειρατών ορέξεις
για κούρσα για γλυκό νερό και για γυναίκες

Μονάχα η Χάρη της άφοβα έχει σπίτι
Ψηλά και φανερά
κάτω απ’ τους βράχους που γεννάνε το νερό
-το μόνο πόσιμο σ’ ολόκληρο τον κάμπο-
εκεί πλάι στα κελιά με τα στενά παράθυρα
που τρων το λιόψωμο οι δεκαπεντάρισσες

καμάρες κάτω από τα σπίτια
με μαστοριά αμίμητη και τέχνη
που άλλοτε στέγασαν φαμίλιες κι όνειρα
στέκουν ακόμη για να θυμίζουν
μια κάποιαν αίγλη
μια κάποιαν πρότερη ακμή
δίνοντας αφορμή για δάκρυα
και για θύμησες

κι οι μύλοι του σαράντα στη σειρά
χτισμένοι ο εις πάνω στον άλλο
αναθυμούνται γερασμένοι πια
πως μοιραζόνταν το νερό
από μυλαύλακο ένα…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-08-2006