Στ' απύθμενα

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μεγάλωσα στ’ απύθμενα…τα χρόνια, οι ναυαγοί μου….
και όσοι με ζυγώσανε, δεν ήταν για καλό,
μισοί πουλήσαν τα όνειρα, οι άλλοι μισοί τη γη μου..
κι ίσως κρυφά με «δώσανε», τα χείλη που φιλώ…

Πέτρινα λόγια ανήθικα, καιροί μου ψιθυρίζαν,
δήθεν πως θα με σκέπαζαν, της γης οι θησαυροί,
μα στον Καιάδα μ’ έριχναν, εκείνοι που με ορίζαν
γελώντας για τα δύστυχα κακά που μ’ έχουν βρει..

Κι όταν ανακατεύτηκα στης αγοράς τα ρύγχη,
μια Μέγαιρα με ζύγωσε στης γης τις παρυφές,
κι είπε καθώς με κοίταζε, απ’ την κορφή ως το νύχι
«Με το κορμί σου αντίτιμο, διάλεξε ότι θες»

Αχ! να ‘ξερες πως πάλευα, τις τύχες μου να ενώσω
με τις βροχές του έρωτα, στης νύχτας τα γιαπιά,
μα πάντοτε γονάτιζα.. έτοιμος να «τελειώσω»,
ουρλιάζοντας με απόγνωση: «άλλο δεν πάει πια»

Κι εσύ που με αντιπάλευες, για τ’ όνειρό σου ίσως
τα λόγια, ξέφτια ήτανε, μιας τρύπιας κουρελούς,
που να ‘ξερα που έκρυβες καρδιά μου τόσος μίσος,
που να ‘ξερα πως πάλευες, σε ανήθικους γιαλούς…

Με της βροχής τ’ ανάστροφα, πάλευα για την γκίνια,
μονάχος μες στην ερημιά, λέγοντας: «όπου βγει»,
με γέλιο η μέρα ανέτειλε…βασίλευε με γκρίνια…
κι έραβε μαύρα σάβανα, της νύχτας η κραυγή…

Μεγάλωσα στ’ απύθμενα, της νύχτας τα παγκάρια,
εκεί που παν στην άβυσσο, του κόσμου οι οβολοί,
να σε αγοράσω θέλησα, με κέρματα φεγγάρια,
κι αντί γι’ αγάπη αγόρασα, μια ματωμένη ουλή!!!!!!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-11-2019