Ζεις στα όνειρα μου

Δημιουργός: Stavros

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κόσμος με περικυκλώνει. Όχι, όχι κόσμος, είναι πλήθος.
Ανώνυμο, καταπιεστικό. Μου κλέβει τον αέρα, τις ιδέες, τα όνειρα.
Απαιτούν να ζήσω με τα δικά τους μέτρα.
Και μέσα μου μια φωνή σπαράζει για περισσότερη απομόνωση.
Αφήστε με. Δεν ανήκω εδώ.

Σήμερα θέλω να μοιραστώ το μυστικό μου μαζί σου.
Είσαι η μόνη που καταλαβαίνει.
Ποιος είμαι στ’ αλήθεια; Τι συμβαίνει εκεί που κατοικείς μονάχα εσύ;
Ένας κόσμος προστατευμένος. Ένας κόσμος καλά φυλαγμένος για μας τους δύο.
Κλείνω τα μάτια και βυθίζομαι. Τείχη σηκώνονται γύρω μου. Δε μπορούν να μας ακουμπήσουν.
Απομονώνω τους θορύβους, τις φωνές. Κοιτάζω γύρω μα δε βλέπω.
Χαμογελώ στη σκέψη σου, στη θύμιση σου, στις υποσχέσεις που δίνουμε. Ευτυχία. Απέραντη. Γλυκιά.

Και εκείνοι αναρωτιούνται. Πως είναι δυνατόν;
Με ρωτούν αν είναι αρκετό. Μιλούν για αποδείξεις αγάπης. Χειροπιαστές αποδείξεις. Αγάπη. Αποδείξεις. Αντικρουόμενες έννοιες.
Στο δικό μου κόσμο δε χρειάζεται ν’ αποδείξεις την αγάπη. Η αγάπη υπάρχει. Αιωρείται. Δική σου. Παντοτινά. Εσύ τη γέννησες.

Αποδρώ για να βρω ευτυχία. Είναι εύκολο. Με τη ματιά σου στο νου μεταφέρομαι εκεί.
Φοράω φτερά. Παίρνω τη θάλασσα και φτιάχνω σύννεφα. Παίρνω τον ουρανό και φτιάχνω κύματα. Ζωγραφίζω τα αγαπημένα σου δελφίνια. Δικά σου. Στα προσφέρω.
Απομονώνομαι.

Με τραβάς απ΄το χέρι στο δικό μας βυθό να μου δείξεις κοράλια.
Δε φοβάμαι.
Αρνούμαι να γυρίσω πίσω.
Ποιος ορίζει την πραγματικότητα; Τι είναι η αγάπη; Τι είναι η αγκαλιά;
Τα ορίζεις και χάνονται. Γλυστρούν. Σώματα περιπλανιόνται.

Ζεις στο σώμα μου. Ζω στο δικό σου.
Αφή. Επιθυμητή μα όχι αναγκαία.
Ζεις στα όνειρα μου. Ζω στα δικά σου.
Αρκεί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-08-2006