Λευτερια....κ.βάρναλης

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΚΑΛΟΊ ΜΟΥ ΦΊΛΟΙ, ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΘΑΡΗ, ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΘΑΡΟ, ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΡΩΤΑ ,ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ. ΟΧΙ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ....ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΠΑΝΩ...ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΗΝ ΕΥΚΟΛΑ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΗ ΤΣΟΝΤΑ ΕΠΑΝΩ. ΣΑΠΙΣΑΜΕ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ηρθα σε σένα που δεσμά δεν ξέρεις, νύχτα ονειρομάνα
ψηλά στη ξάγναντη κορφή,
ρίγος κοινό να κρούει τα πεύκα, την καρδιά μου και τον μέγα
χορό άστρων σου, αδερφή.
Στα νύχια απάνω τρέμουλο τάνυσα το λιανό κορμί μου
την αγκαλιά άνοιξα σταυρό
κι` έκραξα μ` όση δύναμη μου άφησαν άφθαρτοι οι πόνοι
κι` οι πεθυμιές με το καιρό.
Κι` έτσι σε κοίταξα πολυ, που γέμισαν νερά και σπίθες
τα μάτια, όλο στα νύχια τανυστός.
Κι` ένιωσα οι ρίζες μου της ζωής μας να ξεκολάνκαι να βυθάνετου παντός.
Ως έκραξα, έτσι έγινε.Διπλά φτερούγια με σήκωσαν.
Η ίδια μου η ανάσα με ύψωσε ως εκεί,
σπαράσοντας μέρες πολλές και νύχτες το` χα μελετήσει...
Ημουν Λεύτερη Ψυχή.
Μα ως να κατέβω στον κόσμο,
δαύτον, που η φλόγα δεν τον καταλεί,,
τα πόδια αιστάνθηκα στο χώμα καρφωμένα, και στα χέρια
αλυσίδες τριπλές!!! βάρος πολύ.
Κι` έκλαψα, Πόσο? Στα βάθια λάλησε ο κόκκορας στ` αλώνια
κι` άκουσα να ανεβαίνει μια ηχή.
====Την λευτεριά δεν την ζητάν με παρακάλια, τήνε παίρνουν
με τα δικά τους χέρια, μοναχοί.===

...............................................................Η συνέχεια το δειλινό..η μόλις βγει ο Αποσπερίτης..

...........................Κώστας Βάρναλης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-12-2019