Στο πεζουλάκι, στη μπουκαμβίλια, στη θάλασσα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό ξημέρωμα--------------------------

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τις άγιες τούτες μέρες
μπορώ να σε νιώσω
και στην ψυχή σου να μπω.
Μπορώ να σε νιώσω
γιατί πονούν
οι απώλειες
μάτια μου.

Το` χω νιώσει το ξέρω
τι είναι πόνος!
Αβάσταχτος πόνος
και ρωτώ τον θεό
και ρωτώ τα ουράνια.
Γιατί μου πήρατε
την αγάπη μου
κείνη που εγώ
είχα μάνα.

Σφίγγω τα χέρια μου
με δύναμη!
μαζεμένα μπουνιά,
κυρτωμένοι οι ώμοι μου
μα δεν βρίσκω μιλιά.
Και ρωτώ τους θεούς
και ρωτώ το φεγγάρι,
δεν βλέπω τ` αστέρια
δεν νιώθω το χάδι.

Έρχεται η νύχτα βαριά
στο μαξιλάρι δυο δάκρυα
κι` η ψυχή μου βουνά.
Πως να την κουβαλήσω?
Θεέ μου.
Πανσοφέ μου.

Μπορώ να σε νιώσω
γιατί έχω πληγή,
ανοίγει τα βράδια...
και πέρασαν χρόνοι επτά.
Μπορώ να σε νιώσω.
Είμαι εκεί, μαζί σου,
Στο πεζουλάκι, στην μπουκαμβίλια
...........στη θάλασσα.

Κι` έχω κόμπους, σχοινιά.
Δεν μιλώ, μόνο γράφω,
γράφω, μουτζουρώνω χαρτιά.
Μυριάδες χαρτιά.
Να μπορέσω να ζήσω
ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ.
Με την πένα που μου άφησες
Παρηγοριά!!

Άκου φίλε σε νιώθω,
το ξέρω, το ξέρω καλά.
Θερίζει η απώλεια
μικραίνει η ζωή
και ρωτώ γιατί?
Γιατί? ω! Θεοί.

Έρχεται ο χρόνος
που είναι. Γιατρός
κι` όλο τρέχουν τα δάκρυα
κι` όλο χάνω το φως.

Πιάνω ξανά το μολύβι
και γράφω, όλο γράφω,
μακριές γραφές, απώλειες
υπογράφω.

Χρόνους επτά κι` ανθίζει
ακόμα το γιασεμί
και κυλάει η ζωή.
Η μπουκαμβίλια έβγαλε δειλά
το πρώτο κίτρινο της λουλουδάκι
κι` ο βασιλικός ακόμα ανθεί στην αυλή.

Ένα κόκκινο γαρυφαλάκι ψάχνει τον ήλιο.
Πέρα μακριά στη θάλασσα,
έστειλα την κραυγή.
Έπιασα πάλι
το πρώτο χαρτί.
Να το μουτζουρώσω.
Να ζήσω.
Ν` αφήσω σημάδι.
Στη ζωή να γυρίσω.

Άγγελος γίνηκες καρδιά μου.
Και περπατάς στα κύματα.
Σύχασε, κοιμήσου.

Αδαμοπούλου Γεωργία
22-12-2019

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-12-2019