Ενα Τιποτα

Δημιουργός: ΑΒΕΡΟΗΣ, ΡΟΛΑΝΔΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα παιδιά με κοροϊδεύουν στην πλατεία
πλάκα για να σπάσουν άρχισαν τ’ αστεία
κι όλο τρέχουνε ξοπίσω μου,
θα με παν οι μπάτσοι μέσα γι’ αλητεία
και φοβάμαι και τον ίσκιο μου.
Κουρελήδες κι αξιολύπητοι ζητιάνοι
στα παγκάκια γύρω απ’ το σιντριβάνι
ζητιανεύουν λίγα χρήματα
κι εγώ σαν καράβι πέρα απ’ το λιμάνι
λεία γίνομαι στα κύματα.

Χωρίς εσένα είμαι ένα τίποτα
ένα σερπετό που σέρνεται στο χώμα
τι κι αν μου κάρφωσες λεπίδια δίκοπα
θα γυρεύω το μελένιο σου το στόμα.
Βάσανα τι κι αν μού’ δωσες ανείπωτα
κι η ζωή μου όλη βρίσκεται σε κώμα
σ’ αποφράδες μέρες και χρόνια δίσεκτα
θα κυριαρχείς στη σκέψη μου ακόμα.

Όπου νά’ ναι θα νυχτώσει στην πλατεία
πόρνες θα μαζεύονται για πελατεία
γι’ άλλο ένα νυχτοκάματο
κι εγώ λείψανο στης νύχτας τη θητεία
θα παλεύω με το θάνατο.
Βγαίνουνε τα ζευγαράκια στο σεργιάνι
των φιλιών τους να γευτούνε το βοτάνι
φλογερά και σκανταλιάρικα
κι εγώ τρέμω, σαν σκουπίδι, από πλάνη
μη με μάσουν σκουπιδιάρικα.

Χωρίς εσένα είμαι ένα τίποτα
ένα σερπετό που σέρνεται στο χώμα
τι κι αν μου κάρφωσες λεπίδια δίκοπα
θα γυρεύω το μελένιο σου το στόμα.
Βάσανα τι κι αν μου’ δωσες ανείπωτα
κι η ζωή μου όλη βρίσκεται σε κώμα
σ’ αποφράδες μέρες και χρόνια δίσεκτα
θα κυριαρχείς στη σκέψη μου ακόμα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-01-2020