Αναπάντεχα

Δημιουργός: στιχοπλόκος, Αλέξανδρος Στεφόπουλος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

θα φύγω μια μέρα
έτσι όπως ήρθα
αναπάντεχα
δεν θα το περιμένετε
θα ξαφνιαστείτε
κάθε φορά ξαφνιάζεστε


όμως αλήθεια
η αθανασία δεν υπήρξε ποτέ
τουλάχιστον έτσι
όπως την εννοήσαμε


στην ατέλειωτη ροή των ποταμών
εκεί που κάθε στιγμή
η μια ζωή
διαδέχεται την προηγούμενη
εκεί μονάχα τη βρήκα


στον άνεμο
που ραγίζει το κρύσταλλο της σιωπής
σφυρίζοντας νότες
κι η σιωπή γίνεται μουσική
εκεί η αθανασία


την αυθάδεια
του αγριολούλουδου
που αποφάσισε να φυτρώσει
στη χαραμάδα των βράχων
να τη λες αθανασία


τα μάτια των παιδιών
που όλος ο κόσμος
είναι κερδισμένος
χωρίς αιτία και αφορμή
αυτό είναι αθανασία


θα φύγω
χωρίς τυμπανοκρουσίες
χωρίς ξεπροβόδισμα
έτσι όπως φεύγουν οι χρονιές


αλήθεια όμως
θα 'πρεπε να γιορτάζετε
που ένας ακόμη άνθρωπος
ολοκλήρωσε
έναν ακόμη κύκλο


όμως εμείς
σκεφτόμαστε μόνον την έλλειψη
του εγωισμού παραδομένοι
την αθανασία αρνούμενοι


"... μα εγώ θ' αναστηθώ..."*



* δάνειο απ' τον Μανώλη Ρασούλη

27 δεκεμβρίου 2012
Αλέξανδρος Στεφόπουλος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-01-2020