Στη Στρατα Μου Περπατα

Δημιουργός: ΑΒΕΡΟΗΣ, ΡΟΛΑΝΔΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Από την ώρα που χωρίσαμε
σαν τον τρελό γυρίζω κι αρχίζω ως τα χαράματα
με δάκρυα και κλάματα
να πίνω, να καπνίζω
και να θυμάμαι αυτά που ζήσαμε.
Από την ώρα που χωρίσαμε τον κόσμο βλέπω γκρίζο,
που γέμισε χαλάσματα.

Φτάνει να με καις, σταμάτα και στη στράτα μου περπάτα,
μη με αφήνεις το φτωχό
στις στιγμές τις σκοτεινές μου με στρατιές τους δαίμονές μου
πάντα να μονομαχώ.
Γύρισε σε περιμένω σαν από τα ξένα τραίνο
μες στον άδειο μου σταθμό,
να με πνίξεις στα φιλιά σου κι η ζωή μου στη φωλιά σου
τον παλιό να βρεί ρυθμό.

Στην ανθισμένη πλάση φώτισε
μα είναι η καρδιά μου μαύρη γιατί δεν σε έχω ταίρι μου,
λουλούδι στο παρτέρι μου
και σάπιο είμαι καράβι
που στο αφρισμένο κύμα πόντισε.
Στην ανθισμένη πλάση φώτισε κι η σκέψη σου δεν παύει
το κρύο το νυχτέρι μου.

Φτάνει να με καις, σταμάτα και στη στράτα μου περπάτα,
μη με αφήνεις το φτωχό
στις στιγμές τις σκοτεινές μου με στρατιές τους δαίμονές μου
πάντα να μονομαχώ.
Γύρισε σε περιμένω σαν από τα ξένα τραίνο
μες στον άδειο μου σταθμό,
να με πνίξεις στα φιλιά σου κι η ζωή μου στη φωλιά σου
τον παλιό να βρεί ρυθμό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-01-2020