Θ' Ανεβω Στη Σαλονικη

Δημιουργός: ΑΒΕΡΟΗΣ, ΡΟΛΑΝΔΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μες στη γκρίζα την Αθήνα βέσπα τ’ άγχος μπαίνει σφήνα
στης καρδιάς μου τη μεριά, βυθισμένος στη ρουτίνα
κι είσαι τόσο μακριά
«δέμας» από πνεύμα κι ύλη δεν γκρεμίζει τη Βαστίλη
σ’ ένα κόσμο με θεριά και το μαύρο κάθε δείλι
στην καρδιά μου μαχαιριά.

Θ’ ανεβώ στη Σαλονίκη χώρια σου πια δεν μπορώ,
να σε κάνω δεκανίκι μια ματιά σου να θωρώ
η ζωή σου να μ’ ανήκει πάντα να σε λαχταρώ,
νά’ χω παρακαταθήκη των φιλιών σου το χορό,
για γλυκιά μου καταδίκη ρούχο μου να σε φορώ.
Θ’ ανεβώ στη Σαλονίκη στα σοκάκια του Ντεπό
που παιδάκι στο τσελίκι σου πρωτόπα σ’ αγαπώ.

« Απ’ της γης το Δαχτυλίδι » παίρνω θέση για ταξίδι
στ’ όνειρο και στη χαρά, μα δεν σ’ έχω για στασίδι
ν’ ανασάνω μια φορά,
ίσιους να τραβήξω δρόμους πάντοτε πιστός στους νόμους
κι όλα νά’ ναι στη σειρά, όμως στους σκυφτούς μου ώμους
έχω κέρινα φτερά.

Θ’ ανεβώ στη Σαλονίκη χώρια σου πια δεν μπορώ,
να σε κάνω δεκανίκι μια ματιά σου να θωρώ
η ζωή σου να μ’ ανήκει πάντα να σε λαχταρώ,
νά’ χω παρακαταθήκη των φιλιών σου το χορό,
για γλυκιά μου καταδίκη ρούχο μου να σε φορώ.
Θ’ ανεβώ στη Σαλονίκη στα σοκάκια του Ντεπό
που παιδάκι στο τσελίκι σου πρωτόπα σ’ αγαπώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-02-2020