Με αγάπης δοξαριά....(αφιερωμένο )

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, πάντα μπορούμε να γράψουμε για την ελπίδα και την αγάπη, σας ευχαριστώ από καρδιάς όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πέτρα τη πέτρα χτίσαμε, στο πόνο και στο κλάμα.............Στη συλλογή..........
όσοι πολύ αγαπήσαμε, προσμένοντας το θαύμα. ..................Μες στη σπηλιά αγιοκέρι..............
,Φυτέψαμε δυο γιασεμιά και τέσσερα γεράνια
να` χει η ζωή μας άρωμα, να` χει και περηφάνια.!!.

Τα χέρια βάλαμε στη γη, στη μάνα τη πατρίδα
κι` έτρεξε ένα δάκρυ, στη πρώτη τη σελίδα!.
Μικρό το βιος, μικρές χαρές, για να` χουμε ένα κήπο
να` ναι γεμάτος με ροδιές, με νέκταρ και υβίσκο.

Σαν ξημέρωνε ο θεός, είχαμε ένα καντήλι
να` χουμε πάντα λίγο φως κι` ένα φιλί στα χείλη.
Πέτρα, τη πέτρα χτίσαμε, στον ήλιο και στη ξέρα
σαν τα πουλιά σκορπίσαμε, να βρούμε λίγο αέρα.!

Να βρούμε τον έρωτα, τα δώρα του να δώσει
τα βράδια τ` αξημέρωτα, καρδιές που` χαν κλειδώσει!!
Να πάμε στις ψηλές ιτιές, κει που λαλούν τ` αηδόνια
και ν` αγαπάμε τις φωλιές. Θαρ` θουν τα χελιδόνια.

Μικρά παιδιά το σούρουπο, με τα όνειρα μεγάλα
σωστά πολύ βαδίσαμε κι` ας είχε χώμα η σκάλα.!
Κι` ονειρευτήκαμε ζωή, ζωή μες στους μπαξέδες
ιχνογραφίας χρώματα, να` χουμε και πανσέδες

Στα περιβόλια της ζωής, απλώσαμε τα χέρια
μ` ένα κεράκι προσευχής, να καίει τα νυχτέρια.
Πέτρα τη πέτρα κι` ο θεός, δεν μας είχε ξεχάσει!
την αγάπη μοίρασε, σε αγιασμένο τάσι.

Και ξημερώνουν χαραυγές, που` χουν ρόδινο χρώμα
μικρές του κόσμου οι χαρές, ένα κρινάκι, μες στο χώμα.
Το κρατήσαμε φυλαχτό, στα δυο άγουρα χέρια
κι` άρωμα πλημμύρισε ο ουρανός, άρωμα , τα νυχτέρια!.

Για να λυτρώνεται η ψυχή, να υψώνεται με τα πουλιά!
σαν γίνεται το τέλος αρχή, μ` αγάπης δοξαριά

.............................Αφιερωμένο στα αδέρφια μου.........

Αδαμοπούλου Γεωργία
11-2-2020.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-02-2020