Στις Μόριες της πληγής

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, δεν φυλακίζουμε τον άνθρωπο επί της γης, δεν του φορούμε αλυσίδα της πληγής, να είστε καλά όλοι.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθανε χθες κάτι πουλιά
που η θάλασσα ξεβγάζει
κι` έχουνε σίδερο φωτιά
σύρμα να τ` αγκαλιάζει.

Και έπιασε θεέ μου μια βροχή
στάζει η λαμαρίνα
μήτε υπάρχει προσευχή
για τα μικρά τα κρίνα.

Ανταριασμένα κύματα
γίναν τα δυό τους μάτια
μικρά πουλιά και κρίματα.
Στου Αιγαίου τα κατάρτια.

Σκόνη και λάσπη για ζωή
κι` ένα σταυρό καρφιά
κει που μοιράζουνε τη γη
οι βάρβαροι!! με τη φωτιά!!

Ήρθανε χθες κάτι πουλιά
ντράπηκα σαν τα είδα
δίχως της μάνας αγκαλιά!
δίχως στα μάτια ελπίδα.

Ήταν μικρά, πολύ μικρά
παιδιά κι` αυτά σαν τ` άλλα
που λίγησαν και τη καρδιά
κι` έχει ψυχής διχάλα.

Δυο μάτια δίχως φως
κάπου εκεί τα είδα
που δεν τα θέλει ούτε ο θεός.
Μες στο λαιμό ακίδα.

Λυσσομανούσε η θάλασσα
και λέγαν όλοι.Ζήσαν!
Θάλασσα, πικροθάλασσα.
Τούτα εδώ? Αμαρτήσαν!!!

Εκεί στο σύρμα σύριζα
τα βλέπω χίλιες μέρες
κι` ούτε ανθάκι μύρισα
μον, ακούγονται σφαίρες.

Κι` είπα δεν αμαρτήσαν
τούτα είναι παιδιά
το σταυρό που κράτησαν
το δώσαν τα θεριά.

Κι` ήθελα τόσο να κλάψω
για του πολέμου τα παιδιά
σ` ένα χαρτί να γράψω
ποιος σκότωσε τη λευτεριά!!!!!

Έτσι είπα και λυπήθηκα
και χθες, χθες αργά
μέσα σε σκιές τυλίχτηκα
ΦΡΑΧΤΗΣ!! να με λυγά.

Τα πουλιά που είδα χθες
και συ και συ τα είδες
που ήταν γεμάτα με πληγές
απ` τις μικρές πατρίδες.

Είναι του τότε, είναι του τώρα
όλα τα τρελά πουλιά της γης!!
που δεν προσμένουν δώρα!
Στις Μόριες της πληγής!!

Αδαμοπούλου Γεωργία
12-2-2020

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-02-2020