Της Ποιήσεως τα ρίσκα

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Α ρε τι τραβάμε κι εμείς οι ευαίσθητοι...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Διαμαντορύχος γίνηκε, ο νους, για λίγους στίχους
και με κασμά εισχώρησε, μες στα πυκνά μαλλιά,
με κείνους τους υπέροχους, κατάξανθους βοστρύχους,
που πήρες απ' τη μάνα σου, τη Μέλπω τη Σμυρνιά !..
Έσκαβε εκεί δυο βράδια,
κι απ' της μπούκλας τη στοά,
έβγαλε ρε δυο πετράδια,
το 'να είκοσι καράτια και το άλλο δεκαεννιά !..


Και τώρα ξημερώματα, που ψάχνει για ρεφραίνι,
τις καταδύσεις άρχισε και σαν το σφουγγαρά,
βουτά μες στις ματούκλες σου, τις μπλέ ρε 'βλογημένη
και ψάχνει με το σκάφανδρο, στα γαλανά νερά,
μπας και βρει κάνα σφουγγάρι
στους βυθούς των οφθαλμών
κι ας το ξέρει πως ρισκάρει,
οι νευρώνες να μπλοκάρουν, απ' τη νόσο των δυτών !..


Η Ποίηση η Λόγια, το έχ' αυτό το ρίσκο,
να γίνει κάνα ατύχημα και να σακατευτώ,
μα 'γω στα ριψοκίνδυνα, τα σπορ, πολύ την βρίσκω,
ιδίως στο μουτζούρωμα χαρτιού με το στυλό !
Για να βγει καλός ο στίχος,
γίνομ' από σφουγγαράς,
μέχρι κι αδαμαντορύχος !
Βάσανα πολλά τραβάω !.. Άσε, μη τα συζητάς !..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-02-2020