Τη σμύρνα, το λιβάνι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, ομολογώ πως ξυπνώ ανοίγω την τηλεόραση και πνίγομαι, ας τους πνίξουν ! χωράει ο Έβρος κορμάκια μικρών παιδιών. Ανάθεμα τους, ανάθεμα στους αίτιους!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αχ πατρίδα μου που να` σαι
που να` σαι.
Που ειν το άσπρο σου φουστάνι
που ειν το δεντρολίβανο!!
που είναι ο βασιλικός
που ειν η αρμπαρόριζα
το κεράκι της Λαμπρής
το άσπρο σύννεφο
το φωτεινό φεγγάρι.
Τα περιστέρια
σμάρι!!

Που να`σαι, και δακρύζω
και ντρέπομαι ! πονώ,
πάνω στα κιγκλιδώματα
σκοτώσαν την αγάπη.
Κι` είδα τα μάτια του παιδιού
το γελαστό μουτράκι.
Και γύρεψα
πόσο γύρεψα.
Ένα δρόμο για
Ιθάκη.

Που να`σαι παινεμένη μου
κι` έχεις σύνορα και τείχη!
Σκούριασε η ψυχή σου
μαράθηκε το γιασεμί
μες στο θολό ποτάμι.
Σε πνίξανε θαρρώ εχτές
δίχως συμπονια
δράμι.

Κι` έχω δάκρυ, έχω λυγμό
ντρέπομαι για σένα!!
για κείνα τα παιδιά σου
με ασπίδες και καρφιά
σταυρώσαν την Ειρήνη!!
Και φώναζαν οι εκλεκτοί
Ζήτω η
Ρωμιοσύνη!!.

Πατρίδα μου που να` σαι
σώπασαν φέτος τα πουλιά
πιασμένα σε μια φάκα!!
Μικρά πουλιά, ξένα πουλιά!
Κατάχαμα στο χ'ωμα.
Κείνα τα μάτια των
παιδιών.ΑΘΩΩΝ
......ΜΙΚΡΩΝ
ΑΜΝΩΝ!!!

Ω! φύλακες!, ω! Δραγουμάνοι.
Πήρατε απ` την πανώρια μου
Τη σμύρνα
το λιβάνι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-02-2020