Κι' ούτε λαλεί μικρό πουλί

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, αισθάνομαι ότι πνίγομαι, δεν μπορώ να διαχειριστώ τόση δυστυχία. Ευχαριστώ όλους σας.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι γερανοί δεν θα πετάξουν πια.
Χάθηκε το λευκό τους
κόπηκε το φτερό τους,
και μείνανε στη γη
Βαθιά πληγή!!
Στα μάτια των παιδιών
που τραγουδάει το δάκρυ,
σκοτώσανε απόψε
στα σύνορα τους
την αγάπη.

Δεν θα πετάξουν πια
σ` αυτή την πυροστιά.
Που καίει σαν καμίνι
σκοτώσανε το όνειρο
σκοτώσαν την ειρήνη.

Δεν θα πετάξουν πια!
Κλείστηκαν στο σύρμα
στο τοίχος μέσα το μακρύ
κολλήσανε στη λάσπη
Και ένας λυγμός ακούγεται
στη πλάση
από άκρη σ` άκρη.

Χάθηκε το λευκό τους
δεμένοι σε σκοινί!
Τρέχει ποτάμια αίμα
εκεί ψηλά στα σύνορα
στο βουερό ποτάμι!!
Βγήκαν θανάτου τα σπαθιά
βγήκανε τα μαχαίρια!
Δεν θα πετάξουν πια!
να φτάσουνε
στ` αστέρια.

Κι` ούτε λαλεί μικρό πουλί
ούτε χελιδονάνι
ούτε σπουργίτι στη φωλιά,
Εδώ μιλούν οι δράκοι!!
που` βαλαν την φωτιά
σ` ένα μικρό αγριμάκι.

Κι` έχουμε δάκρυ ποταμό
για το μεγάλο κρίμα!!
Έχουμε δάκρυ ποταμό
για τα μικρά τα κρίνα!!!

Πονάει η δόλια μας ψυχή.
Σαν δεν πετάνε τα πουλιά!!
μήτε έχουνε φωλιά
μήτε ζεστό γιατάκι!!
μήτε της μάνας αγκαλιά!!
Τρομάξαμε, φωνάξαμε!
Δράκοι στο συρματόπλεγμα!!!
δράκοι και στην Ιθάκη.

Αδαμοπούλου Γεωργία
2-3-2020

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-03-2020