Αγάπη

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με τα μάτια της ψυχής
Το κάτι λίγο βλέπω απο τον εαυτό σου
Στην καταιγίδα ενός λυγμού στο δάκρυ της σιωπής
Μετράω το χαμόγελό σου

Του έρωτα σου αγγίζω τον σφυγμό
Φωτιά ιδανική στο σχήμα του κορμιού σου
Δεν σε γνωρίζω ακόμα κι ομως φιλιά στη σάρκα σου κεντώ
Και σκάλες ζωγραφίζω ως το κέντρο τ’ουρανού σου

Τα μύρα σου ψάχνω στην αυγή
Και το νερό που γίνεται χρυσάφι
Μα να τα ζήσω δεν μπορώ ,είν’η ζωή μου πιά μισή
Χλωμή σαν το θειάφι

Άνθος αιώνιο ξορκισμέ του καημού
Μαντεύω τ’άρωμά σου προσμένοντας ν’αναστηθώ
Στη μυστική κοιλάδα σου,στο μίσχο του τρανού σου φεγγαριού
Κρύψε με πιά ,στη σκέψη κράτησέ με στ’όνειρό σου να βρεθώ

Βαθύ το χρυσωμένο φώς σου ,που ολόγυρα μου τρίζει
Γιομίζει και τον κόσμο μου και την ψυχή μου ακόμη
Ένα σκοτάδι απο μίσος μακρυά μου πιά σφυρίζει
Της αγάπης μου ιεροί ανοίγονται οι δρόμοι

Πάρε την καρδιά μου που αργοπεθαίνει
Στο φευγαλέο κορμί της αγωνίας μου
Πάρε το αίμα της νοσταλγίας μου
Που πιά μόνο για σένα ανασαίνει

Θ’αφήσω τη ψυχή μου σε κήπους απο κρίνα
Στα γαλάζια κύματα της αγκαλιάς σου
Την αγάπη μου θα ρίξω στα ποτάμια της ματιάς σου
Κι άσε με να ζώ γαλήνια μες στην άσωτη μου ελπίδα

Αγάπη ,πάθος ,καημέ η ζωή μου ταξιδεύει πιά μαζί σου
Με το γήινο χρυσάφι του μελιού σου
Θα φτάσει,ναι θα φτάσει στον ίσκιο του κορμιού σου
Θάναι ουρανός στον άνεμό σου,λυγμός για τη στοργή σου

Προστάτεψέ με,θέλω να κοιμηθώ για μιά στιγμή
Για μια στιγμή,ένα λεπτό,για ένα αιώνα
Πριν ξεψυχήσω στο θλιμμένο μου αγώνα
Μ’ένα φίλημα να νιώσω του έρωτα σου το κεντρί

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-03-2020