Ύμνος στον Μάρξ

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή εβδομάδα φίλοι μου, η γραφή είναι του εικοσάχρονου ονου τότε Γιάννη, ελπίζω να μην το πάρει χαμπάρι.....και με κρεμάσει!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο Θεός ήταν η αλήθεια
Την αλήθεια έκανες Θεό.
Είδες, σκέφτηκες και έπραξες,
ξέροντας πως δεν είσαι μοναχός.
Νάνοι οι πάντες μπροστά σου,
Από αυτά όμως γνώρισες πολλά.
Τρέμουν τα τρωκτικά στο πέρασμα σου..
Γιατί όπως έδειξες διαβαίνουν τα στερνά.
Φώτισες κάθε λογής πυκνό σκοτάδι.
Η ανθρωπιά που έδωσες, ένα λυχνάρι.
Με αυτό οπλισμένοι οι άνθρωποι,
σήμερα λέγονται εργατιά,
γνωρίζουν πράττουν σαν κι` εσένα
πέρα από σένα πιο πολλά!
Κι` αν θέλει κάποιος να τους σταματήσει,
πως θάρρος γίνεται να βρει?
Όταν σε σένα το καπέλο βγάζαν,
ο Ένγκελς, ο Ίλιτς και η ζωή.

Ιούλιος 2010

Βρήκα ένα ομορφούλι.....

.....................Κυρά εσύ της θάλασσας.........

Βαρκούλα που` σαι στο γιαλό
απ` το καιρό φθαρμένη.
Αχ που μου πας τον λογισμό
βαρκούλα αγαπημένη.

Το κόκκινο πανάκι σου
τώρα πια, έχει ξεφτίσει
άδεια στο λιμανάκι σου
ψαράς, σ` έχει αφήσει.

Εσένα που όταν ήσουν νια
έσκιζες τα πελάγη
με τα μικρά σου τα πανιά
δεν γνώριζες αγιάζι .

Κι` είχες μαζί όλο το βιος
ψαριά είχες μεγάλη
και δεν υπήρχε αναπαμός
για τα δικά σου κάλλη.

Βαρκούλα μου πως σε θωρώ
προσκυνητάρι σ` έχω,
βαρκούλα που σε καρτερώ
γέρασα δεν τ` αντέχω.

Ψάρια κουβάλησες πολλά
ψαρά καραβοκύρη
όταν κινούσες στα βαθιά
γινόσουν τρεχαντήρι

Το τρεχαντήρι της χαράς
του μόχθου και του κόπου
με τ` όνομα σου της κυράς
κι` ενός καλού ανθρώπου.

Σε βλέπει τώρα και λυγά
και ένα του δάκρυ τρέχει,
με σένα όλα τα δειλινά.
Γέρασε δεν αντέχει

Κυρά εσύ της θάλασσας
στο πέλαγος, στο κύμα.
Άραξες τώρα στα ρηχά
και είναι μέγα κρίμα

Αδαμοπούλου Γεωργία
9-3-2020

Υ.Γ Αυτό το ποιηματάκι βγάζει μια παιδικότητα γι`αυτό μου άρεσε......κι` ας γερνώ..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-03-2020