Το βέλος

Δημιουργός: Ισάρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απομεσήμερο Κυριακής
Στο δάσος της φυγής απροσκάλεστων σκέψεων,τριγυρίζω.
Φορές-αλήθεια είναι-πως δεν αναγνωρίζω,
Τ’αρχικά, που στα δέντρα του χαράχθηκαν.
Για πάντα εσώκλειστα σε καρδιές.
Μεγαλώνουν οι κορμοί.
Μεγαλώνουν και αυτές,
Πνίγοντας τα γράμματα εντός της,γίνονται ένα.
Υπερισχύει το βέλος,το διαγωνίως χαραγμένο.
Τραγική ειρωνία;Τραγικός φυσικός νόμος;Μήπως,κατάληξη τραγική;
Τι θέλει να μας πει η φύση η σοφή;
Είναι κάπου γραμμένο;
Μοιρολατρικά αν το δεις,πνιγμός αγάπης,βαριά λάβωμένης.
Μα υπάρχει και η άλλη η πλευρά,η φωτεινή,
Που βλέπουν μόνο τα παιδιά,χωρίς ρυτίδες στο μυαλό.
Γίναμε ένα εσύ και εγώ.
Επιπλέον, μας ένωσε το βέλος!
Ώς που να σαπίσει ο κορμός και ένα με τη γης γίνει,
Θα πορευθούμε τον δρόμο της ζωής,
Μαζί ,αγκαλιά,ένα σώμα,μέχρι το τέλος!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-03-2020