Μάτια μελιά δήμιος

Δημιουργός: Ισάρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα χείλη τριαντάφυλλα εκατόφυλλα κλειστά.
Η πόρτα της καρδιάς στενή κι αμπαρωμένη.
Λόγια που πνίγονται σε λίμνη μυρωδική, φωνάζουν σιωπηλά.
Να σπάσει η πόρτα και να ανοίξει, τον διαρήκτη περιμένει.

Όταν ήρθε, ροδόνερο σου πρόσφερε του Φλεβάρη μια νυχτιά.
Μύρισαν οι μέρες σου,οι μήνες και τα χρόνια αγιοσύνη.
Έσβησε-έστω προσωρινά-την φωτιά
Από λόγια ποιητή ψεύτη,γεμάτου κομπορρημοσύνη.

Η μάνα σχωρνάει τον γιο της τον φονιά.
Στην κρεμάλα, τα πόδια του φυλάει.
Εσύ, μ’αυτά τα μάτια τα μελιά
Γίνεσαι δήμιος, που το σκαμνί κλωτσάει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2020