Αντί

Δημιουργός: ειδεμή, curious Λαμπρινή Τενεδίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αντί 2011

Δε θα θρηνήσω εγώ για τους νεκρούς σας και χρώμα πάλι
αλλάζει το φως της μέρας,..ούτε για τα συντρίμματα που
άλλοι αφήσαν πίσω,εγώ έχω να θρηνήσω για τα συντρίμ-
μια της δικής μου μέρας.

Γενναία να κρατήσω μες στα άψυχα τα χέρια το σκουριασμένο
φτυάρι και με προσπάθεια μεγάλη σε λάκκο,μαύρο χώμα να
μετρήσω,με νύχια ματωμένα τους λίθους και τ'αγκάθια να με-
τατοπίσω κι όταν ο ήλιος γείρει στης δύσης του το θλιβερό πα-
λάτι,όλες τις μνήμες σε σάβανο ολόλευκο,ροδοπλυμένο
- τα πτώματα - με ευλάβεια να ακουμπήσω,σε μάρμαρο για
αιώνιο μαξιλάρι.

Ο άνεμος με τη βουή του,βιαστικά θα τελέσει την ακολουθία
κι ο αγέρας με τις ριπές του..αντί για θύμιαμα,σκόνη και χώμα
θα σκορπά στη λειτουργία,τα άνθη της αβύσσου θα μοσχομυρίζουν,
...μα εγώ πια δε θα δίνω σημασία,σε τούτη την αιώνια κηδεία,
μόνο ο αέρας θα ψάλλει πένθιμα τις νεκρικές ευχές του,περαστικός
της τελετής ποιμένας.

Κι όταν το τελευταίο γέλιο μου στεγνώσει,στις άκρες των ματιών
μου των θλιμμένων,μειδίαμα...πικρό και κουρασμένο απ' το
βλέμμα θα σφουγγίσω,στο φως της μέρας...που αργά θα σβήνει,
μετρώντας τις πληγές μου,..μέσα μου θα φωνάξω με μανία : - Σε
γνώρισα αθανασία - σε λένε πόνο -...μα έμαθα να αντέχω!

Και στο θλιβερό καφέ του πένθους,την πίκρα και το νόστο μου
θα πιω - για ό,τι ονειρεύτηκα να έχω - μονάχος μου και πάλι
στον εαυτό μου θα φωνάξω: - Μπορώ κι αντέχω!Στο αιώνιο
κοιμητήρι σου ζωή,την τέφρα μου σου στέλνω αντί για γάμου
δαχτυλίδι,μακάρια αναπαύσου εν ειρήνη,..ή απλά δεσμεύσου.

Τα άνθη της αβύσσου θα μοσχομυρίζουν,μα εγώ πια δε θα δίνω
σημασία,..απ'την αρχή το ρούχο που μου φόρεσαν για νυφικό,
ήταν μαύρο,ρούχο φτηνό με κέντημα θανάτου στολισμένο,..για
συμφορά και πένθος,...μα πάλι θα φωνάξω με μανία : - Μπορώ
κι αντέχω! Μακάρια αναπαύσου εν ειρήνη,ή απλά δεσμεύσου...

Στο αιώνιο κοιμητήρι σου ζωή,..την τέφρα μου σου στέλνω αντί
για δαχτυλίδι,με άνθη της αβύσσου στολισμένη,..από νύφης νεκρι-
κό κρεβάτι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-03-2020