Στων αγκαθιών τα περάσματα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, ομολογώ ότι έσκασα!! δεν περνούν οι ώρες με τίποτα, να μου είστε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μοναχικό το ταξίδι
στης ψυχής μου όσα μικρά θα ήθελα.
Νιώθω σκιές στα ουράνια, μαύρο
των κορακιών τον ίσκιο.
Κι` ήθελα τόσο πολύ να
μιλήσω στα φεγγάρια.

Να μιλήσω, να πω
μια αλήθεια και σήμερα.
Σκέψεις βουνά σκεπάζουν
την σιωπή μου και τις λέξεις.
Θέλω την γη ανθισμένη
με άσπρες πασχαλιές
και γαλάζια κρίνα.
Κι`` είναι τόση πολύ
η λάσπη θεέ μου.

Δεν μπορώ, δεν μπορώ να
κόψω μόνο, ένα μικρούλι
κυκλάμινο.
Η θάλασσα κύματα βουνά
ένα σταχτί έχει για χρώμα.
Δεν μπορώ, δεν μπορώ, να ξεπλυθώ
για την αμαρτία του κόσμου.

Περπατώ χίλια χρόνια
στων αγκαθιών τα περάσματα,
να βγω στα διάσελα, στα ξέφωτα
ν` αντικρύσω τον ήλιο.

Δεν μπορώ, δεν μπορώ, όσα
θέλει η καρδιά μου.
Να βγω να τα φωνάξω ν`
ακουστώ στο κάμπο με
τα στάχυα, ν` ακουστώ
στου νερού το κελάρυσμα.

Μια ελευθερία ζητώ να
μιλήσω για την αγάπη,
μια ευκαιρία να απλώσω,
άσπρο σεντόνι, στην λάσπη
του κόσμου.

Δεν μπορώ, δεν μπορώ
στα υψώματα, στα μάρμαρα
να απλώσω την ζωή μου.
Να έρθουν ποιητές να
ανοίξω μάτια ,αυτιά για
ιδανικά, πλουμίδια, στολίσματα.

Τι φτώχεια! θεέ μου
μιλώ και νιώθω
δεν μ` ακούν οι άνθρωποι!
Μιλώ στα πουλιά, καημένη μου
ψυχή!
Την Αυγή άσπρα σμήνη
γλυκά πεταρίσματα.

Δεν μπορώ, δεν μπορώ
να απλώσω την ζωή μου.
Σταματήστε τρανοί τα καμίνια
της πλάσης.
Σεις βάρβαροι, μην χαρακώνεται
την καρδιά μου.

Θέλω να ποτίσω τα στεγνά
τα στόματα.
Θέλω να γιορτάζει η ζωή
στις λάσπες της οικουμένης.
Δεν μπορώ, δεν μπορώ, αυτά
τα καθημερινά τ` άσπρα μου
όνειρα.

Βραδιάζει νωρίς, μοναχή,
οδοιπόρος και τείχη! τείχη
πλακώνουν τα φυλλοκάρδια μου.
Πόρτες κλειστές, σφαλισμένα
παραθύρια.
Τα μικρά μου μυστικά
τα λίγα μου θέλω.

Μια αλήθεια την Αυγή
να χαιδέψει τα μέσα μου.
Δεν μπορώ, δεν μπορώ.....
μια λύτρωση, ένα κρίνο.
Ένα άσπρο πανάκι στο πέλαγος!
Ένα άσπρο χαρτί στα χέρια μου.

Αδαμοπούλου Γεωργία
21-3-2020

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-03-2020