Πικρό ... άστρο

Δημιουργός: Mantas TH, THEODOROS MANTAS

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια μεγάλη περιπέτεια ο δρόμος μας'
στιγμές ξεχασμένες μοναδικές,
σε φωτογραφίες παλιές θολές...
φωνές γνωστές... πια πολύ μακρινές.

Τρένα που φεύγουν σαν τις εποχές
μες σε χαρές, καπνούς και ενοχές'
δάκρυα στα τζάμια...ω! Οι φυλακές
τείχη που έχτισαν άγριες στιγμές.

Ένα πρόσωπο ...μια ματιά αγγελική'
μια άνοιξη δική μας μοναδική,
ένα ταξίδι δεν έγινε γιατί;
Η θλίψη κρυμμένη σε μάσκα χαρωπή.

Είμαι εγώ αυτό που θες Εσύ;
Δεν θα το μάθεις ποτέ...εντολή.
Τι όμορφη η ίσια η γραμμή
για μένα...μα 'γω δεν ήμουν εκεί.

Ο εφιάλτης ήρθε και εχθές
αλήτης βουβός σαν τις σκιές.
Φιλεύσπλαχνος σαν τις κρυφές κραυγές
φιλιά που χαρίζουν οι παγωνιές.

Ρολόγια του χρόνου του χθες
ματιές δακρυσμένες τρυφερές
ψάχνουν ένα νόημα φωτεινό
μα το άστρο το πιο λαμπρό ...πικρό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-03-2020