κάποτε

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάποτε ήμουν παλληκάρι
που σεργιανούσε με ήλιο και φεγγάρι
με τον ιδρώτα του έρωτα και τη φωνή τ'αηδονιού
στους δρόμους του βαβυλώνιου ουρανού

Μ'ένα καημό που καθαρά στο μάτι καθρεφτίζω
τώρα σα γερασμένος αετός στο σπίτι μου αρμενίζω
σ'εκείνο που ονειρευόμουνα ταξίδι
ρόδα κρατώντας και τα φιλιά ριπίδι

Τι κι αν τ'όνειρο που περιμένω όλο το βράδυ
της μοναξιάς μου ακόμα μένει στο σκοτάδι
τα βήματα μου που σέρνω νευρικά
ακούονται ακόμα στο πάτωμα εκκωφαντικά

Μα οι νύχτες με τυλίγουν πια αγκαθερές
ποιός τ'αχνάρια μου γυρεύει στις γήϊνες ερημιές
ποιος με θέλει να τραγουδάω το μυστήριο
να μοιράζεται μαζί μου το μαρτύριο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-03-2020