Στον γέροντα της Ρωμιοσύνης---

Δημιουργός: Νέτα-σκέτα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την ώρα πού 'πεφτε γύρω πυκνό σκοτάδι
και θάμπωνε τον νου και την ψυχή,
εσύ ατρόμητο εστάθεις παλικάρι
και την ελπίδα φύτεψες στου λόφου την κορφή
δεν κιότεψες, δεν δείλιασες κι ας ήσουνα παιδί

Την γύρη της την σκόρπισε ο αγέρας
και φύτρωσε και άνθισε παντού,
σαν ηλιαχτίδα έδιωξε το σκότος της ημέρας
κι έκανε διάφανο το μαύρο του ουρανού

Δεν σού 'δωσε παράσημο κανένα η πατρίδα
ούτε και άγαλμα σου στήσαν πουθενά,
τα νιάτα σου τα άρπαξε η άγρια καταιγίδα,
μα μετερίζι έκανες τα σκοτεινά κελιά
και πάλευες σαν Διγενής του μίσους τα θεριά

Στον Μανώλη Γλέζο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-03-2020