Αχ! ρε μάνα κι' ήσουν νια....ε

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, δουλειά δεν έχω, σκαλίζω τα γραμμένα, να μου είστε καλά, τα θερμά μου ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είδα μια κούνια με σκοινιά
εκείνη που` χαμε παλιά.
Κάτω από τις μουριές
τα φτωχαδάκια στις αυλές.

Στο χωριουδάκι στο βουνό
κει που μεγάλωσα εγώ
όλη η πιτσιρικαρία
στην εκκλησία τσοκαρία.

Κι` ένα τηλέφωνο στο αυτί
από του Κάμελ το κουτί.
Στις πέτρες στις ξερολιθιές
κει που ανθίζαν μυγδαλιές.

Τρεχαλητό, φτου ξελευθερία
κρυφτό, φωνές και φασαρία.
Στη βρύση με τα βατραχάκια
τσαλαβουτούσαμε παιδάκια.

Όλα στα χέρια ψωμοτύρι
κανείς δεν μας έκανε χατήρι.
Τα σύκα ήταν το γλυκό
κι` ένα τσιτάκι δανεικό.

Σύκα, σταφύλια και χαρές
και ανοιγμένες αγκαλιές
απ` το θεό εκεί ψηλά
στα φτωχαδάκια τα ορφανά.

Κι` αμάδες στη πλατεία
φαι μόνο απ` τη θεία.
Παπούτσια πάντα αλλουνών
σφράγισμα παιδικών ψυχών.

Στα Αρχαία μανουσάκια
χίλια μαζεύαν τα χεράκια.
Στα μαύρα η μάνα κι` ήταν νια
στη βρύση έπλενε πανιά.

Τα σπουργιτάκια στη σπηλιά.
Αχ! ρε μάνα κι` ήσουν νια.
Δεν μας εχάιδεψες ποτές
πέντε παιδιά, όλα πληγές!!

Τσοκαρία--------παιχνίδι με πέτρες
Αμάδες---------Λείες πέτρες
Τσιτάκι-----------Φτηνό ύφασμα
Πανιά-----------Βαριά πανιά που μάζευαν τις ελιές

Αδαμοπούλου Γεωργία
2-4-2020

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-04-2020