Η σιγή των αστεριών

Δημιουργός: VELOUDINO SKOTADE, ΠΑΥΛΙΝΑ Σ.

και μετά σίγησε ο ουρανός

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάτω από τη σιγή των αστεριών…

Ψιθύρισα τ’ όνομα του …
έκλεισα τα μάτια και αποκοιμήθηκα στης ψυχής του την αγκαλιά...
όπως το ποθούσα
…κάτω από τη σιγή των αστεριών…,
και όχι… όταν σίγησε ο ουρανός… κι έγινε ένα με το κλάμα μου
ένα κλάμα με γεύση πικραμύγδαλου
όπως τότε που εκείνο το γαλάζιο φόρεμα είχε γίνει ένα με το χώμα της γης

Η σιγή των αστεριών είναι το ένα και μοναδικό δικό μας βράδυ
κι εκείνο το βράδυ δεν είχε το κλάμα πικραμύγδαλου φορεμένο στα χείλι μου
ήταν το κλάμα της ευτυχίας και της αντάμωσης,
της μίας και μοναδικής αιώνιας αντάμωσης των δικών μας αστεριών
ένα και μοναδικό
Καληνύχτα αγάπη μου
Καληνύχτα καρδιά μου

Μυρσίνη η γιαγιά σου

Κι όταν τ’ αστέρια κοιμήθηκαν εγώ αγκάλιασα της ερωτευμένες φιγούρες και τις κατέγραψα στο κόκκινο ημερολόγιο
Μυρσίνη η εγγονή σου


Σίγησε ο ουρανός….
Σίγησαν και αυτοί…

Μαζί ενωμένοι, έτσι όπως θα έπρεπε να γίνει, ο ένας δίπλα στον άλλον με ένα μειδίαμα στα χείλη για όσα πρόλαβαν να ζήσουν αλλά και μια πικρία για το χαμένο χρόνο, τις χαμένες στιγμές…



Β.Σ
@ΠΣ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-04-2020