Χαράματα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

-Ανέβηκα τα σκαλοπάτια Σάββατο χαράματα
Και βγήκα στο δρόμο που απλωνόταν μπροστά μου
Όλα κολυμπούσαν στο φως κι είχαν το χρώματα της Άνοιξης
Μα παντού ησυχία δεξιά αριστερά ερημιά
Ούτε φωνή ούτε κορνάρισμα
Ούτε γαύγισμα ούτε νιαούρισμα ούτε μια μέλισσα.
Κι ο αέρας μύριζε βαριά τι μυρωδιά,βασιλικός
Καθώς περπατούσα άρχισα να σιγοτραγουδάω
«ψιντρή βασιλιτζιά μου τζιαί μαντζουράνα μου
Εσύ θα με χωρίσεις από τη μάνα μου»
Μα ξάφνου μου φάνηκε πως άκουγα φωνές
Βαθιά στα υπόγεια λούκια και στα λαγούμια
Κόλλησα χάμω τ' αυτί μου κι άκουσα καθαρά
Αντρικές γυναικείες,παιδικές φωνές
Όλες φώναζαν βοήθεια
“Έι εσύ εκεί πανω δεν μας ακους
Βοήθησε μας να βγούμε κι εμείς στο φώς»
Τρόμαξα,νεκροί ήταν ζωντανοί ήταν;
«Γρήγορα τι περιμένεις πια κάνε κατι»
φωναξαν και παλι
Βρήκα εκεί κοντά ένα μυτερό σιδερικό, το έμπηξα στη γη
Και άρχισα να σκάβω να σκάβω τραβώντας με δύναμη το χώμα.
Και τότε,από την τρύπα που άνοιξα άρχισαν να βγαίνουν έξω
Χιλιάδες άνθρωποι γέροι γριές άντρες γυναίκες παιδιά
«Ποιος σας έθαψε εκεί κάτω ρωτησα”
«Ο γιος του ανέμου»μου απάντησε ένας γέρος
«Η οργή του Θεού»είπε μια γριά
Και βγαίνανε και βγαίνανε χιλιάδες
Τελευταίος βγήκε ένας άντρας
που όταν τον κοίταξα καλά έμεινα εμβρόντητος
Ήταν ο ίδιος εγώ
«Δεν με αναγνωρίζεις» μου είπε
«Είμαι έγω ο άλλος σου εαυτός»
Πλησίασε με αγκάλιασε και ξαφνικά γίναμε ένα
«Ακόμα λίγο, και θα 'μενα θαμμένος στη γη»-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-04-2020