Φυλακή Δημιουργός: SkoteinosAggelos Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Είσαι η πιο όμορφη μου ιστορία...
Όλα γεννήθηκαν μέσα απ'την αγκαλιά σου...
Η στοργή, η χαρά, το χαμόγελο σου όλα αυτά γεμίζουν την μοναξιά μου.
Μου θυμίζουν γιατί πρέπει να κυνηγήσω τα αστέρια και να μαι κοντά σου.
Για να τυρρανας τις νύχτες μου με τα άσκοπα τηλεφωνήματα σου.
Για να μοιράζεσαι όλα τα προβλήματα σου μαζί μου και να σου δίνω την συμβουλή μου.
Για να γελάω και να θυμάμαι πως είναι να σαι παιδί μαζί σου.
Για να σου ανοίγω τη ψυχή μου και εσύ να μου δείχνεις ποιος είμαι και ποια η διαδρομή μου.
Για να ονειρεύομαι το πως θα ειναι να ζω μεσ'το κελί σου.
Γιατί αυτό σημαίνει το θέλω να είσαι κοντά μου.
Ο πόνος, ο θυμός και η θλίψη να σβήνουν μεσ'τα φιλιά σου.
Η απελπισία και η απόγνωση να χάνονται όταν παίζω με τα μαλλιά σου.
Και κάθε χαρά της ζωής να βιωνεται μέσα στην αγκαλιά σου.
Κάθε λύπη του κόσμου να υποχωρεί με κάθε συγχρονισμενο παλμό της καρδιάς σου.
Να θέλω να γαμησω τα πάντα και να ξεχνιέμαι μέσα στον έρωτα σου.
Να σε βοηθάω να θυμηθείς τα θετικά σου και να γελαμε μαζί στα αρνητικά σου.
Δεν μπορώ να σταματησω να σκέφτομαι έτσι,
έχεις εισβάλει στα λογικά μου.
Όταν το βλέμμα σου πέφτει πάνω μου ο χρόνος παγώνει.
θελω μια ευκαιρία για να σου, πως με τραυματίζεις σαν ένα κανόνι.
Το πρόσωπο σου με μαγεύει και η θάλασσα μου από κάτω θολώνει.
Στο λέω, η ίδια φυλακή μας ενώνει.
Και έτσι το όνειρο μου εξαφανίστηκε μεσ'το σκοτάδι.
Δυστυχώς η ελπίδα να μαι κοντά σου με απασχολεί κάθε βράδυ.
Ευχομαι να μιλούσαμε τώρα,
μα μάλλον θα αφοσιωθώ στην ίδια σειρά για την ώρα.
Σου λέω η ίδια φυλακή μας ενώνει.
Αυτό που βλέπεις είναι η σκιά αυτού που σιγά-σιγά με σκοτώνει.
Κάθε βλέμμα σου με παγώνει,
κάθε επιπλέον λεπτό που έχεις τα μάτια σου πάνω μου σε αποθεώνει.
Θυμάμαι μια φορά περίμενα στη στάση, όπως ούτως ή άλλως κάνω συχνά,
Τότε περνούσες απέναντι για να πας σπίτι σου, όπως πάντα, όλα καλά.
Σε παρατηρούσα που φορούσες τα ακουστικά,
τοτε γυρνάς προς το μέρος μου και με κοιτάς στα μάτια, ξαφνικά.
Εκείνη τη στιγμή ένιωσα μια σφαίρα μέσα μου.
Πως να στο εξηγήσω, η αδρεναλίνη με χτύπησε μαγικά.
Προκλήθηκε μόνιμη βλάβη συναισθηματικά.
Χρησιμοποίησα όλη τη δύναμη μέσα μου για να κρατήσω την επαφή.
Μα στο τέλος υπέκυψα και κοίταξα κάτω και μετά αλλού, για κοίτα πήρα απαλλαγή!
Όμως μάλλον και αυτό δεν θα έφερνε καμία αλλαγή,
Ίσως το μυαλό μου δεν άντεξε τόση ένταση και προσπαθεί να βρει σπηλιά να κρυφτεί.
Υποθέτω, το να περιμένω το λεωφορείο έγινε απλά μια δικαιολογία.
Μόνο και μόνο για να ξαναζήσω την ίδια εμπειρία.
Και υποθέτω το να σε βλέπω έγινε μια εθιστική συνήθεια.
Αναρωτιέμαι αν πάντα απόκαλύπτεται τελικά η αλήθεια.
Γιατί θα τρελαθείς άμα μάθεις πως όλος ο κόσμος γύρω μου έχει τρομακτική εχεμύθεια.
Κάποιες στιγμές, τα πάντα μοιάζουν να περιστρεφονται γύρω από σένα.
Μοιάζει ο σκοπός του κόσμου μου να είναι το χαμόγελο σου.
Και όταν δεν το κάνουν, τότε όλα μοιάζουν άσκοπα και χαμένα.
Η ίδια ενέργεια που με ωθεί στο να δημιουργώ,
με οδηγεί απρόσμενα στο χαμό μου.
Η αγάπη πονάει και σκοτώνει όποιον δεν έχει την δύναμη να την δαμασει,
μέχρι το θύμα της να βυθιστεί ολόκληρο μέσα στη λάσπη.
Στο λέω, η ίδια φυλακή μας ενώνει.
Και έτσι το όνειρο μου εξαφανίστηκε μεσ'το σκοτάδι.
Δυστυχώς η ελπίδα να μαι κοντά σου με απασχολεί όλο το βράδυ.
Ευχομαι να μιλούσαμε τώρα,
μα μάλλον θα αφοσιωθώ στην ίδια σειρά για την ώρα.
Σου λέω η ίδια φυλακή μας ενώνει.
Αυτό που βλέπεις είναι η σκιά αυτού που σιγά-σιγά με σκοτώνει.
Κάθε βλέμμα σου με παγώνει,
κάθε επιπλέον λεπτό που έχεις τα μάτια σου πάνω μου σε αποθεώνει.
Γιατί ρε γαμωτο, να θέλω να ρισκαρω στη παγίδα του να μαι κοντά σου.
Όπου παίζουνε δύο σενάρια, το ένα, να με απορρίψεις και να χαθώ μέσα στο δικό μου σκοτάδι
και το άλλο να βρίσκω λύτρωση μέσα απ'την αγκαλιά σου.
Γιατί σε κάθε μου πρόβλημα το γέλιο σου έχει γίνει ναρκωτικό μου,
ακόμα και όταν δεν γελάς, γιατί να θέλω το να μαι δίπλα σου να είναι προνόμιο μου;
Το βλέμμα σου έχει γίνει το αλκοόλ μου,
προσπαθώ να το αποφύγω, μα έχει επιδράσει πάνω μου και θέλω να πάρω λίγο ακόμα απ'τη δόση σου.
Λένε η επιμονή είναι αρετή,
ομως από ότι φαίνεται χωρίς επίθεση δεν ειναι αρκετή.
Πες μου, γιατί η ψυχή μου να ψάχνει στοργή από εκεί που μπορεί να μαχαιρώθει.
Γιατί να θέλει να φανερωθει σε ένα φιλί που μπορεί να την προδώσει και να τη πληγώσει.
Γιατί να θέλει να κρυφτεί πίσω από μια σκιά τόσο άστατη που μπορεί να την κάνει να φανεί.
Είναι κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω, δεν μπορώ καν να με θωρακισω,
παρασύρομαι σαν το ξύλο και κινδυνευω σε αυτής της θάλασσας τον πάτο την τελευταία μου πνοη να αφήσω.
Εξήγησε μου λίγο, πως γίνεται όταν σε κοιτάζω να μου φτιάχνεις τη μέρα.
Όταν λείπεις εσύ, όλα μέσα μου χάνουν κάθε νόημα και είναι σαν να πέφτω σε κώμα.
Δεν υπάρχει τίποτα το όμορφο εδώ για την οποία να αξίζει ότι και να υπομεινω.
Και θέλω να ξέρεις πως κανέναν να σε πληγώσει δεν πρόκειται να αφήσω.
Πολύ απλά δεν μπορώ να σε αφήσω Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-04-2020 | |