Για ένα μόνο Λαμπρής κρινάκι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου.....φυγής συνέχεια, να μου είστε όλοι καλά, χίλια ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περπάτησα, πολύ περπάτησα
μέσα από βάτα και αγκάθια
μες στις ξερολιθιές και τα ρείκια
μ` έναν ήλιο ανελέητο
να μου στεγνώνει το στόμα.
Κι` έφτασα στο ξέφωτο
που γύρευα, εδώ και χίλια χρόνια
στον ίσκιο από τις λεύκες.
Κει που είχαν στήσει χορό
όλα τα πουλιά της γης.

Κι` ακούμπησα στην πέτρα.
Με ένα δάκρυ στα μάτια
με μια προσευχή στα χείλη.
Για τα ωραία τα μεγάλα
που είχε η ζωή για εμένα.
Για τα χρυσά τα στάχυα
για το γλυκό ψωμί.
Για την μελωδία της αγάπης.

Κι` είπα θεέ μου
σε ευχαριστώ.
Για την χαρά στα μάτια μου
για την προσφορά στα χέρια μου.
Ευχαριστώ, για τις παπαρούνες
που στολίζουν τα μαλλιά μου.
Για το δυόσμο, το βασιλικό
για το κλαράκι της δάφνης
για την χρυσή ελιά.
Για των περιστεριών τη φωλιά.

Κι` ήρθε και σκοτείνιασε στα διάσελα
ένα μουντό γκρίζο θανάτου.
Κι` είδα τα στάχυα να γέρνουν
με ένα φορτίο αβάσταχτο.
Σίγησαν τα πουλιά
μαράθηκε το πρώτο κυκλάμινο
κρύφτηκαν οι μέλισσες.
Γέμισε σκόνη η χαρά μου,
που πήγαν θεέ μου
τα όνειρα μου.

Εκεί στο ξέφωτο προσευχήθηκα
για τα αμαρτωλά τ` ανθρώπινα
για της ζωής τα πάθη.
Έσμιξα τα χέρια
και ευλαβικά προσευχήθηκα
μην μου τελειώσει το όνειρο.
Μην μου γεμίσει στάχτες
η πορεία, η πορεία
η αναπνοή.
Για ένα μόνο Λαμπρής
κρινάκι.

Αδαμοπούλου Γεωργία
15-4-2020

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-04-2020