Γιατί έμεινα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έκλαψαν τα σκουλίκια
Γιατί έμεινα στο φώς στον ήλιο
Κρύφτηκαν στο μαύρο χώμα,κάτω απ’τα χαλίκια
Κάθε ελπίδα χάθηκε βαριά στο σκοτεινό βασίλειο

Με το άγγιγμά σου
Αποκάλυψες τα χρώμτα των κοιμισμένων μου βυθών
Μ’ένα αναστέναγμά σου
Πλημμύρισες τη νύχτα μου με στίχους αγαπημένων τραγουδιών

Βγήκα απ’τη θλίψη του λυκόφωτου στην άκρη του δρόμου
Πάνω στη γή της στέπας αποκοιμήθηκα
Άκουγα τα νανουρίσματά σου κι απ΄τη σκηνή του τρόμου
Δίχως δείλια ,ντυμένος την αγάπη σου απομακρύνθηκα

Με λάβωσε του έρωτά σου ο κεραυνός
Κι όλος ο ουρανός θαρρώ είναι δικός μου
Μα ο ουρανός είν’άπιαστος ,δεν θέλω νάμαι αετός
Θέλω μονάχα νάμαι ο άνθρωπός σου,νάσαι ο Θεός μου

Ας ξαμολύσω τη φωνή μου στα καλντερίμια και στις δημοσιές
Εύκολη περπατησιά ας δώσω στον καημό
Λόγια καρδιάς οι λέξεις μου απλές και ταπεινές
«Θα μάθεις ποτέ αγάπη μου πόσο σ’αγαπώ»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-04-2020