Γέμισε η γης ένα στρώμα Μάηδες

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό ξημέρωμα φίλοι μου, αρκετά σας μαύρισα την ψυχή, προσπαθώ να επανορθώσω, σας ευχαριστώ από καρδιάς.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ψηλά στο βράχο προσευχήθηκα
και κοίταγα στα πέλαγα
τα ψαροκάικα που βγήκανε σεργιάνι.
Στην αγκαλιά της αγίας πλανεύτρας.
Κι` είδα πυροφάνια αράδα, αράδα
στην γραμμή για την δημιουργία
του κάματου της κάθε μέρας.
Αγωνία και μόχθος,
για τα ψάρια του Χριστού.

Κι` ήρθαν πουλιά κι` άλλα πουλιά
ήρθαν τα γλαροπούλια.
Εκεί σιμά στο πεζουλάκι
στην ασβεστωμένη αυλή
ήρθαν γλάροι από τα κύματα.
Να φέρουνε τα νέα
τα νέα του φωτός
τα νέα της Άνοιξης.

Θέριεψαν λες οι μαργαρίτες
γέμισε η πλάση μωβ πασχαλιές
γέμισε η γης ένα στρώμα Μάηδες.
Εκεί που χτυπούσε ταπεινά μια
μικρή καμπάνα.
Κι` είπα θεέ μου
μην ξεχνάς τον άνθρωπο.

Κι` ήρθαν παιδιά κι` άλλα παιδιά
μέσα στα άσπρα τους.
Εκεί σιμά στο αγιόκλημα
εκεί σιμά στις πικροδάφνες.
Κι` έστησαν το χορό τους,
με τα μικρά τα τρυφερά τους χέρια
με λουστρινάκια της Λαμπρής.
ήρθαν τα παιδιά της ροδιάς
κι` όλα μαζί έψαλαν.
Η ζωή εν τάφω.

Μάζεψα το δάκρυ μου
θαύμασα την αγάπη,
θαύμασα την δημιουργία.
Κοιτώντας τον φάρο ψηλά στο βράχο.
Εξαγνίστηκα
ζωή καινούρια ντύθηκα.
Ανάβοντας ένα ταπεινό κερί
ευχαριστώντας τον δημιουργό.
Προσμένοντας ένα νέο αύριο
λευκό, σαν τα περιστέρια μου.
Ένα αύριο
με τα Αναστάσιμα φιλιά
της αγάπης.

Αδαμοπούλου Γεωργία
16-4-2020

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-04-2020