Το έθιμο Δημιουργός: ειδεμή, curious Λαμπρινή Τενεδίου Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Το έθιμο 2013
...Είναι ένα έθιμο παλιό απ'όλους ξεχασμένο,που λέει,αν...
πρώτος σύρεις τον χορό,..σ'όλα θα είσαι πρώτος και τιμη-
μένος,..είναι ένα έθιμο παλιό,άγραφο,..ξεχωριστό,που λέει,
ο πρώτος που σέρνει τον χορό,από τη μοίρα είναι χρισμένος.
...Κι έχει στο χέρι του λευκό μαντήλι και κρατεί...και τ'άλλο χέ-
ρι να στηρίζει-να στηρίζεται,τα βήματα να σύρει και το μέτρη-
μα να επιτηρεί - για αυτούς που ακολουθούν - και προχωρεί...
Είναι ένα έθιμο απ'τα παλιά - τα ξεχασμένα - που ζωντανεύουν
ξαφνικά...και στην αθανασία παίρνουν τους θνητούς,που λέει,..
ο πρώτος που σέρνει ο χορός,ελεύθερα το χέρι του νά'ναι υψω-
μένο.
Το πρώτο βήμα με δύναμη να ωθεί και να ανοίγει δρόμο,
για αυτόν που ακολουθεί,χωρίς το μέτρο και το τέμπο να
χαθεί,..για να εξισορροπεί σε πνεύμα και σε ύλη...και το
ρυθμό που ακούει μέσα του,ν'αγαπά,για να μη σταματά,
...σ'όποια αντίσταση βρίσκει το χέρι του υψωμένο.
Το δεύτερο βήμα νιώθει το βάρος που αντίθετα έλκει - της
στέρεης γης τη δύναμη -...μα προετοιμάζει το επόμενο...
,..αποφασισμένο,πάνω σε χώμα,ή σε πέτρα,ή σε ξύλο,
ή όπου το έδαφος στρωμένο,γερά για να πατήσει,...η ύλη
πάντα θα βαραίνει και αντίθετα θα ωθεί στο πρόσκαιρο
πεδίο της ζωής.
Και ο χορός που πρώτους χρίζει κι αυτός της γήινης σάρκας,
μα ο ρυθμός που βγαίνει από μέσα,αυτός είναι καθάριο πνεύμα
...και το δικό του μπαιράκι υψώνει,...πάνω σε μονοπάτι ύλης,
το πνεύμα του αθάνατο χαράζει,για όσους πίσω φάνηκαν κι
έρχονται,..μα δεν προχώρησαν μπροστά ακόμη.
Και κάθε ένας που ακολουθεί,..με τη σειρά του ίσως πρώτος
λάχει να γενεί και να κρατεί λευκό μαντήλι,το τέμπο υψωμέ-
νο να ορίζει και σαν τελειώσει ο χορός - ο κύκλος της ζωής-
άλλο τραγούδι ν'αρχινίσει,να επεκτείνεται το πέρασμα,πιο
πέρα ακόμη.
Τα...πρώτα βήματα είναι σημαντικά,κρύβουν όλη τη δύναμη
της νιότης και προχωρούνε δυνατά,μέχρι ο ρυθμός ολότελα
να δυναμώσει...και τότε πια δε σταματά,γιατί πίσω ακολουθούν
κι άλλοι,που ίσως λάχει και για αυτούς να γένουν πρώτοι.
Μα...καθώς αλλάζουν οι καιροί και χάνονται οι χορευτές και οι
διασκεδαστές - στη λήθη - μένει ανοιχτό το χάραμα του νου,
το διάβα,...αυτό που γίνεται το μονοπάτι...κι ύστερα δρόμος
ανοιχτός,πλατύς,για να πατήσουν οι πολλοί και γρηγορότερα
να προχωρήσουν,με χέρι ελεύθερα υψωμένο να επεκτείνουν
χάραγμα ουρανού σε γήινη σάρκα και σε ύλη - σε δρόμους
πλέον ανοιχτούς - .
Και ο χορός σέρνει πάντα τους πρώτους και τρέφεται απ'αυτούς,
δεν είναι ο χορός μιά αίσθηση απλή,είναι η ίδια η ζωή που προ-
χωρεί κρατώντας χέρι ελεύθερα υψωμένο και πίσω αυτοί που
μόλις φάνηκαν,διακρίνουν από μακριά και χαιρετίζουν ολόλευκο
μαντήλι.
Βλέπουν το πρώτο βήμα με δύναμη να ωθεί και ν'ανοίγει δρόμο
γι'αυτόν που ακολουθεί - στις ζούγκλες μονοπάτι - χωρίς το τέμπο
και το μέτρο να χαθεί,για να ισορροπεί και σώμα και ψυχή,καθώς
μέσα από το σκότος θα χαράζει.
Κι...αυτοί που ακολουθούν ή μόλις τώρα φάνηκαν,διακρίνουν από
μακριά λευκο σημάδι ν'ανεμίζει σε γης ανθρώπινο ωκεανό,που
ολοένα ξεμακραίνει απ'την ασφάλεια της ακτής,καινούρια ακτή για
να προβάλει,μέχρι με τη σειρά τους,από το τέλος της σειράς να
φτάσουν και αυτοί - να προφτάσουν - και να γένουν πρώτοι.
- για τους επόμενους που ακολουθούν -...
Τους πρώτους πάντα σέρνει ο χορός,γιατί...τα πρώτα βήματα είναι
σημαντικά - αν δε χαθούν - κρύβουν όλη τη δύναμη της νιότης κι είναι
πνεύμα καθάριο που το δικό του μπαιράκι υψώνει και πανί στης όμορ-
φης και άγριας θάλασσας τη ζωή.
Είναι ένα έθιμο...παλιό κι άγραφο,που λέει,ο πρώτος που σέρνει τον χορό,
από τη μοίρα είναι χρισμένος κι...αθέλητα ξεχωριστός,ένα έθιμο που δεν
μπορεί να σπάσει,μα ο μπροστάρης έχει το χέρι πάντα ελεύθερα υψωμένο
...κι ας επιλέγει ο χορός,τον χρόνο και τον τρόπο...και ποιόν θα θυσιάσει.
Είναι ένα έθιμο παλιό - που ξεκινά,ποιός άραγες ξέρει από ποιά χρόνια
μυθικά - που ζωντανεύει ξαφνικά,..μα οι πρώτοι κρατούν μέχρι το τέλος,
το χέρι τους ελεύθερα υψωμένο και κουνούν ολόλευκο μαντήλι.
Είναι μιά συνήθεια αρχαία,ένα έθιμο παλιό,η αιματηρή παράδοση
- η προσφορά - των ζωντανών,...στον θώκο των θεών της κοινωνίας,που
λέει ας είναι να υπάρχει για τους άλλους,όχι για μας...το έθιμο της ανθρω-
ποθυσίας.
(Θεοί της κοινωνίας:Αρχές,εξουσίες και οι διαχειριστές της,καθώς και
όσοι με τα μέσα που διαθέτουν,μπορούν να συμπεριληφθούν σ'αυτές).
Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-04-2020 | |