Ο κύκλος του λαβύρινθου

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ο κύκλος του λαβύρινθου</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ο κύκλος του λαβύρινθου</b><p>Δημιουργός: ειδεμή, <i> curious  Λαμπρινή Τενεδίου</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Ο κύκλος του λαβύρινθου 2013<br />
-  ο λαβύρινθος του κύκλου -<br />
<br />
<br />
Γεννήθηκαν σε ξεχασμένο κήπο,απόμερο στρατί,απόμερο<br />
και ξεχασμένο απ'τη ζωή.Γεννήθηκαν σε κήπο λασπωμένο,<br />
ανάμεσα σε άγρια βλαστάρια που βίαια ριζώνουν - απεγνωσμένη<br />
τους προσπάθεια -...κάποιοι τους αποκάλεσαν βρώμικο και<br />
άχρηστο καρπό κι ο σπόρος πριν να αφεθεί και νά'βρει τόπο<br />
μοιάζει να χάνεται στη...γη.<br />
<br />
Πράσινης χλόης αγριάδα,που στο ριζικό της έγραψε η μοίρα,<br />
άγρια ο καιρός να ξεριζώνει,σπονδή στην ίδια τη ζωή.Παρίες!<br />
Μιά διαιώνιση οικτρή,λένε οι πολιτισμένοι κι οι άριοι δικαιωμέ-<br />
νοι,στους αιώνες...μ'αυτό το όνομα μέσα σ'αυτήν την κολυμπύ-<br />
θρα βαφτίστηκαν πολλοί! 'Και...κύκλο οι ασεβείς περιπατούσι'! (ψαλμός Δαυίδ)<br />
Στου λαβυρίνθου τους αιώνες,..μήπως βρισκόμαστε ανάμεσα <br />
και'μεις,...ενώ νομίζουμε πως στέκουμε απέξω;<br />
<br />
...Και νά τον ο Μινώταυρος,..σε μυστικό πυρήνα κέντρου στέκει,<br />
ακλόνητος,αήττητος και άτρωτος- ο κόσμος σου όλος -μίγμα το<br />
κατώτερο των μιγμάτων,..το'εγώ' ανυπέρβλητο,μα τάχα...ήδη στέ-<br />
κουμε απέξω,ευτυχισμένοι και ευσεβείς...και οδεύουμε δικαιωμένοι<br />
κι όλοι άριοι,ανώτεροι,πολιτισμένοι!<br />
<br />
...Είναι αληθινά σοφό να λες - είναι; - δικό μου πρόβλημα δεν είναι,<br />
...εγώ στέκομαι με τους απέξω ευσεβείς,βρήκα την έξοδο!Τί τυχερός<br />
που είμαι!...Έτσι ομόκεντρα διαιωνίζεις και πλαταίνεις - τον κύκλο <br />
του κακού - τον κύκλο του λαβύρινθου...'και κύκλο οι ασεβείς περιπα-<br />
τούσι,'περιπλανώμενοι εις τον αιώνα ευτυχείς...και από δίκαιος και<br />
σοφός,γίνεσαι άδικος κι εσύ.<br />
<br />
Στη ζυγαριά του Άχρονου Κριτή και...το υστέρημα και...το περίσσευμά<br />
σου,δίνουν τόκο,το ζύγι υπέρ θα στο μετρήσει...αν βρουν εφαρμογή<br />
σωφρόνως: - Σε σ'ένα που'δωσα πολλά,δίκαιε,ευσεβή,πολιτισμένε,<br />
περίμενα πλούσια τη σοδειά! Μήπως στον κύκλο του λαβύρινθου να<br />
σε ξανακυλήσω; Όχι από μίσος ,ούτε απ'οργή,...παιδεύω όσους αγαπώ,<br />
για να κατανοήσουν,μέσα απ'τον πόνο τον ανθρώπινο.<br />
<br />
...'Και κύκλο οι ασεβείς περιπατούσι'...- εκατομμύρια ψυχές - περιπλανώμενοι<br />
στα κακοτράχαλα του βίου,οδοιπορούσι,όχι από μίσος,ούτε από οργή,..<br />
για να κατανοήσουν μέσα από τον πόνο...πρώτα πάνω στον ίδιο τους<br />
τον εαυτό...κι άλλους να μην ξαναπονέσουν πια...Κι όμως αυτό το παιδα-<br />
γώγημα κρατάει καιρό και εις τον αιώνα  κύκλο οι ασεβείς,..στα αδιέξοδα<br />
μαζώχτηκαν του λαβυρίνθου.<br />
<br />
Το σύμπαν αγαπά τους κύκλους,την κίνηση,τις κρίσιμες για την ψυχή και<br />
τη συνείδηση,καμπυλότητες-στροφές κι από το κέντρο,της ακτίνας την<br />
προσπάθεια θα χαράξω,διαγράφοντας μιά τέλεια κυκλική τροχιά,τις τρακό-<br />
σιες μου,εξήντα μοίρες - του βίου μου τις μέρες - με σταθερή περίμετρο<br />
...μα πάντα κύκλος κι εγώ απεγνωσμένα ψάχνω τη διαιώνιση του λαβυ-<br />
ρίνθου να σταματήσω - και να εξέλθω -.<br />
<br />
Τη διάμετρό του ακολουθώ και γίνεται η κίνηση ευθεία - το σάλπισμα -<br />
και ο λαβύρινθος γκρεμίζεται σαν άλλη Ιεριχώ και μένει μόνο η ευθεία<br />
- η γέφυρα - ένωση θεία,υπέβαση και σμίγουν δυό σημεία,γη κι ουρανός<br />
- σαν σάρκα μία - στα άκρα καθώς στέκουν.<br />
<br />
Δυό σημεία που ταυτίζονται - μέσα απ'την ίδια ευθεία - κι ας στέκουνε <br />
αντικριστά - αρχή και τέλος - κι ύστερα...χάνονται σαν ενωθούν - τέλος<br />
κι αρχή - το τέλος γίνεται αρχή...και μένει η τελεία,αρχή,μέση και τέλος<br />
- το ένα - σαν δίσκος φάσματος χρωματικός,μ'όλα τα χρώματα απ'τη ζωή<br />
σου αθροισμένα ,που τίθεται σε κίνηση και πάλλεται και δίνει πάντοτε<br />
λευκό,..ο πυρήνας σου ψυχή και ενώνεται - ενώνεσαι - με τον Δημιουργό.<br />
<br />
Κι όλος ο πόνος χάνεται,...όπως σε γέννηση ανθρώπου,σαν μάνα που<br />
ανασκιρτά από χαρά στο πρώτο κλάμα - κι όλο τον πόνο της,τον πρό-<br />
τερο ξεχνά - στη θέα του πολυαγαπημένου τέκνου,μέσα από γέννα πόνου<br />
κι όμως είναι χαρά...Έτσι σκιρτά και η ψυχή στο πρώτο άκουσμα,όταν το<br />
θείο μέσα της αναγνωρίσει αληθινά.<br />
<br />
Πίσω από κάθε πράξη ασύλληπτη,ακατανόητη ή ίσως εμφανή και δεδομένη,<br />
κρύβεται κι ένας ουράνιος συμβολισμός που αναμένει,μ'άλλο βλέμμα να κοι-<br />
τάξεις,με βλέμμα νου στην αδιαφάνεια,να διαπεράσει την επιφάνεια,για να <br />
συνθλιβούν τα τείχη των κύκλων,των ομόκεντρων και των αιώνιων του λα-<br />
βυρίνθου.<br />
<br />
Είπε: - Δε θα σου πω τ'όνομά Μου,άνθρωπε και δημιούργημά Μου,δυσβάστα-<br />
χτο στους ώμους σου φορτίο - ανέτοιμος - καθώς είσαι και θα σωριαστείς,από<br />
της θεικής δύναμης το βάρος,ούτε στο πρόσωπό Μου,απευθείας θα κοιτάξεις<br />
- ο πρώτος σου παράδεισος,...έτοιμος σου χαρίσθηκε και εύκολα προδόθηκε -<br />
νήπιο καθώς είσαι,από το φως  Μου θα τρομάξεις,...συνείδηση και γνώση πρέ-<br />
πει να διαβούν μαζί,συνειδητά με γνώση ας επιλέξει η ψυχή,έτοιμος όταν θά'σαι.<br />
<br />
: - Δύσκολο το μονοπάτι Μου,γι'αυτό στο λίγο σου - ακόμη - αρκείσαι,θα με γνωρίσεις <br />
ωστόσο μέσα σου αν κοιτάξεις και δεις τα έργα σου αποτυπωμένα  στης γης τη σάρκα<br />
και θα με συναντήσεις μέσα από κάθε μυστήριο και συμβολισμό καθαγιασμένο και<br />
όταν ευθεία στα μάτια Μου,κρίνω την ψυχή σου,θεός θα ζήσεις πλάι σε θεό,δίκαια<br />
και σωφρόνως,με έλεος,γαλήνη και αγάπη.<br />
<br />
Μίλησε κάποτε ο Κύριος και τέτοια είπε στους ανθρώπους,μα καθώς ήταν νήπιου<br />
ακόμη η θέλησή τους,νόμισαν πως άκουσαν βοή από πολλά νερά και βουητό χει-<br />
μάρρου η φωνή Του και έντρομοι έτρεξαν για να προστατευθούν σε σπήλαια σκο-<br />
τεινά της ύπαρξής τους- σε λαβυρίνθους -...Κι ο Κύριος μακρόθυμος,ακόμη έξω πε-<br />
ριμένει,..τον άνθρωπο νά βγει προς αναζήτησή Του,σαν κυνηγός με ζήλο,που απο-<br />
τυπώματα αλήθειας ιχνηλατεί.<br />
<br />
...Κάποιοι.έτσι ξεκίνησαν,παρίες από τη γέννηση ακόμη της ζωής τους - σε φαύλου<br />
κύκλου διαδρομή - και κάποιοι έγιναν στον δρόμο της ζωής,άλλοι γεννήθηκαν <br />
- ακόμη από τη μερα της γέννησή τους - ψυχές σε ξεχασμένο κήπο - περίεργοι <br />
δρόμοι - κι...άλλοι συνάντησαν στη μοίρα τους τον κήπο.Εσύ ο κόσμος όλος <br />
- ο καθένας - τί θα μπορούσε;Τί θα σκεφτόσουν άραγε γι'αυτό;<br />
<br />
Εσύ προνομιούχος,στέκεσαι τάχα απέξω;...Ίσως,με βεβαιότητα μπορείς να ορκι-<br />
στείς;Αν ναι.είσαι στ'αλήθεια τυχερός,την τύχη σου αυτή,τί θα την κάμεις;Μα πάλι<br />
όταν μπορείς κι έχεις να δώσεις,γίνεται και δικό σου πρόβλημα,η τύχη σου καλή<br />
και όμορφη,σου δόθηκε περίσσευμα - να πλεονάζει - για να διδάξεις...και να διδα-<br />
χτείς.<br />
<br />
Αυτός ο κύκλος σου ψυχή με εξουθενώνει,στου λαβυρίνθου τον πυρήνα σου,το<br />
κερασφόρο τέρας μέσα μου,δώς μου να συνθλίψω,την έξοδο από τον κύκλο σου,<br />
να βρώ - τον μάταιο -...και στην τραχιά τροχιά ακόμη της φαυλότητάς σου,σαν <br />
ασεβής περιπατώ,τους δρόμους σου με κόπο,με κουρασμένα βήματα ισιώνω<br />
και λειαίνω.<br />
<br />
Κάποιος μου είπε - νόμισε έστεκε απ'έξω - τάχα είμαι απέξω,...άριος κι εγώ<br />
...κι εγώ του φώναξα: - Τόσο ψεύδος μέσα μου δεν έχω!..Και γκρέμισα ένα<br />
τοιχάκι - τόσο δα μικρό - του λαβυρίνθου μου,του απέραντου,του ξαναφώ-<br />
ναξα με φόβο ομολογώ: - Θέλω να πορευτώ μιά μέρα θεός,πλάι σε θεό<br />
- για σκέψου ο τιποτένιος -...ναι,άνω θρώσκω,...ούτε Εκείνος στερήθηκε τον<br />
πόνο,εγώ γιατί να στερηθώ;<br />
<br />
Πόνος,η μοίρα των ανθρώπων,το παιδαγώγημά τους - μέχρι την υπέρβαση -<br />
ανώδυνα χαρίσθηκε ο πρώτος μας παράδεισος και τόσο εύκολα προδόθηκε<br />
γι'αυτό - σαν δώρο,χωρίς κόπο - ...μα η φωνή του κάποιου,επέμεινε ατάραχη<br />
και φοβερή,ρωτώντας κάτι τρομερό,που μέχρι τώρα όπως τότε αντηχεί.<br />
: - Αντέχεις;<br />
...Κι εγώ...ανταπάντησα,από φόβο αναρριγώντας,...σας το ομολογώ.<br />
:- Δεν ξέρω φίλε,σαν ασεβής ακόμη περπατώ...θα δείξει.<br />
<br />
    <br />
<br />
        ...Και κύκλο...ακόμη οι ασεβείς περιπατούσι,..στης ζωής τους λαβυρίνθους<br />
         οδοιπορούσι...<br />
<br />
  Πλάτωνας:Κρατύλος<br />
  Σωκράτης: Ώδε σημαίνει τούτο το όνομα ο 'άνθρωπος'<br />
  ότι τα μεν άλλα θηρία ων ορά ουδέν επισκοπεί ουδέ <br />
  αναλογίζεται ουδέ αναθρεί,ο δε άνθρωπος άμα εώρακεν <br />
  τούτο δ'εστί 'όπωπε'- και αναθρεί και λογίζεται τούτο ο <br />
  όπωπεν,εντεύθεν δη μόνον των θηρίων ορθώς ο άνθρω-<br />
  πος 'άνθρωπος'ωνομάσθη,αναθρών ά ώποπε.<br />
<br />
<br />
   αναθρέω - βλέπω προς τα άνω,βλέπω εκ του πλησίον,<br />
   παρατηρώ μετά προσοχής<br />
   οπωπέω - οράω <br />
   όπωπα -παρακειμενος του οπωπέω<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-04-2020</td><td valign=top></td></table><br />