Τέλος και αρχή

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε γυρεύω σαν εφιάλτης το ξημέρωμα...
σαν η ραγισμένη νύχτα την ανατολή.
σαν το πεινασμένο βρέφος μητρική θηλή ...
σαν πιστός της αποκάλυψης φανέρωμα.

Νόμιζα με τη φυγή πως όλα τέλειωσαν...
όμως όλα , μόλις τότε ξαναρχίσανε.
Μαύρα σήμαντρα τηςστέρησης ηχήσανε..
και τα λάθρα μυστικά όλα λευτέρωσαν.

Τώρα ξέρω, πόσο λάθος ήταν η φυγή ...
ερινύες και τελώνια μας ξεγέλασαν.
Τίμημα και αποφάσεις λάθος πέρασαν ...
κι' έγινε ο κόσμος όλος, ανοιχτή πληγή .

Πόσο Θέλω να σου πω,όσα δε σού χα πει...
Όμως δε χωρούν στους στίχους, είν αμέτρητα .
Καρδιολάλητα διαμάντια απροσμέτρητα ...
στην αδιάφανη κρυμμένα, παγερή σιωπή .

Ένα μόνο θα σου πω,πόσο μετάνοιωσα ...
Για τα τόσα λίγα, που σου είπα σ'αγαπώ.
Όλα τώρα μαζεμένα, θέλω να στα πω ...
που την κάλπικη αλήθεια ξεσπαργάνωσα.

Θα σε ψάξω στ'ασχημάτιστα τα σύννεφα ...
στα απόμακρα τ'αστέρια, στον παράδεισο .
Στων απύθμενων νερών τη μαύρη άβυσσο ...
στο ανέσπερο το φως που πάντα έγνεφα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-04-2020