Ίδιες μέρες

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γίναν οι μέρες, όπως του νερού οι σταγόνες...
γοργά κυλάνε, όμως όλες είναι ίδιες.
Έχουν στερέψει οι εμπνεύσεις οι αιφνίδιες...
και μαραθεί της αλλαγής οι ανεμώνες.

Κρύβουν τον ήλιο, του μυαλού οι μαύρες σκέψεις...
κι' αρχίζουν όλα να φαντάζουν στοιχειωμένα .
Στης λογικής την απουσία θεριωμένα...
και πια δεν ξέρεις, τι να δεις,τι να πιστέψεις.

Έχει βαλτώσει της ζωής μας ο λειμώνας...
χαμένη άνοιξη κι' άδηλο καλοκαίρι.
Αναρωτιέμαι,πόσα ο χρόνος θα μας φέρει...
και πώς θα φύγει ο απέραντος χειμώνας.

Μικρές οι νύχτες και ατέλειωτες οι μέρες..
πολλές οι έγνοιες και ανήσυχος ο ύπνος.
Σαν τετρωμένος στην πλευρά αθώος κύκνος...
μεγαλωμένος σε σκιές και σε φοβέρες .

Ίδιες οι μέρες και μαζί τους και οι νύχτες...
μέσα στου φόβου τα κλουβιά όλοι κλεισμένοι.
Σε μια εκούσια φυλακή φυλακισμένοι...
δίχως καθρέφτες, πλοηγούς κι ανεμοδείκτες.

Της ασυλίας μας θ'ανάψουνε τους φάρους...
μα οι δεσμώτες του μυαλού θα παραμένουν .
Αμφιβολίες και φοβίες θα υφαίνουν ...
Και πώς θα μάθουμε να ζούμε με βαρβάρους;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-04-2020